„Cały czas staram się podążać za potrzebami kobiet, z którymi pracuję na wielu płaszczyznach, które w tak wspaniały sposób wyraziły zadowolenie ze współpracy z moją osobą” – podkreśliła w rozmowie z Evereth News Małgorzata Drężek-Skrzeszewska, położna oddziałowa z Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego w Olsztynie, laureatka tegorocznej edycji konkursu „Położna na medal”.
Evereth News, Natalia Janus: Na Pani profilu konkursowym w plebiscycie „Położna na medal” widnieje szereg kursów i szkoleń, które Pani ukończyła. Czy odnosi Pani takie wrażenie, że praca włożona w aktualizowanie wiedzy i kompetencji odnosi rezultaty?
Małgorzata Drężek-Skrzeszewska: Zdecydowanie tak. Przede wszystkim stałe aktualizowanie wiedzy i umiejętności zawodowych wynika z ustawy o zawodach pielęgniarki i położnej, a także kodeksu etyki zawodowej – to nasz obowiązek. Ale w moim przypadku wynika to również z własnej wewnętrznej potrzeby.
Przede wszystkim, dzięki zdobywaniu nowej wiedzy, kompetencji i kwalifikacji możemy zaoferować podopiecznym usługi na najwyższym poziomie. Świadomość kobiet i ich bliskich w dzisiejszych czasach jest duża. Pacjentki chcą korzystać z usług profesjonalistów, stawiając pytania z zakresu wielu obszarów. Dlatego cały czas staram się podążać za potrzebami kobiet, z którymi pracuję na wielu płaszczyznach, które w tak wspaniały sposób wyraziły zadowolenie ze współpracy z moją osobą. (Przeczytaj: Sprawdź, kto zwyciężył w 8. edycji konkursu „Położna na medal”!)
WSS w Olsztynie, w którym pracuje Pani jako położna oddziałowa w Oddziale Klinicznym Ginekologii Onkologicznej, znalazł się w rankingu „Maluchy na brzuchy” za wysoki wskaźnik wsparcia dwugodzinnego i nieprzerwanego kontaktu skóra do skóry po porodzie drogami natury. Jak z Pani perspektywy ważny jest ten pierwszy, niezakłócony kontakt matki z dzieckiem po porodzie?
– Kontakt „skóra do skóry” po porodzie jest istotnym elementem opieki, który rzutuje na wiele kwestii i wspiera tzw. „fenomen czułości”. Ta bliskość i poczucie bezpieczeństwa pozwalają zaspokoić wszelkie fizyczne, a także emocjonalne potrzeby noworodków, a także wpływają na rozwój dziecka. „Skóra do skóry” pozwala na szybszą adaptację dziecka w nowym środowisku, zapewnienia optymalną temperaturę oraz podanie mu pierwszego, i tak ważnego, pokarmu jakim jest siara (zwana pierwszą naturalną szczepionką).
Niezakłócony kontakt skóra do skóry jest niezwykle istotny również dla samej kobiety. Bliskość dziecka podczas pierwszych chwil po porodzie ułatwia wyrzut hormonu zwanego oksytocyną, który prowadzi do obkurczenia się macicy i porodu łożyska. Ponadto kontakt ten wpływa na zmniejszenie krwawienia poporodowego, budowanie więzi z dzieckiem, a także minimalizuje ryzyko pojawienia się przygnębienia poporodowego, czyli tzw. baby bluesa.
W marcu 2020 r. została Pani laureatką w konkursie Kobiety Sukcesu Warmii i Mazur 2020. Otrzymała Pani wyróżnienie za realizację działań profilaktycznych w zakresie kobiecych chorób nowotworowych. Czy mogłaby Pani przypomnieć wspomniane wyżej działania profilaktyczne?
– W latach 2017-2020 w ramach współpracy z Fundacją IBIES (Instytut Badań i Edukacji Społecznej), razem z koleżanką położną Małgorzata Kiełczewską, organizowałyśmy spotkania stacjonarne oraz mobilne pt. „Wdrażanie działań edukacyjnych i informacyjnych zwiększających zgłaszalność na badania profilaktyczne raka szyjki macicy-subregion olsztyński i elbląski”.
Spotkania miały formę edukacyjną, ale również warsztatową, szybko rozszerzyłyśmy tematykę o profilaktykę raka piersi oraz problematykę nietrzymania moczu. Dodatkowo Panie w wieku 25-59 lat mogły skorzystać z darmowych badań cytologicznych. Bez kolejek, bez oczekiwania na wolny termin. Spotkania cieszyły się ogromną popularnością. Dzięki współpracy z lokalną społecznością oraz współpracy z samorządami docierałyśmy do miejsc, w których dostęp do specjalistycznych usług ginekologa był utrudniony. Wykorzystywałyśmy wówczas wszelkie możliwości, aby przebadać i zachęcić do wykonania badań jak największą liczbę kobiet oraz, jeżeli była taka potrzeba, pomóc przy dalszych działaniach diagnostyczno-leczniczych.
Pracuje Pani w Katedrze Położnictwa na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim w Olsztynie. Jak z tej perspektywy ocenia Pani polski system nauczania na kierunku położnictwo?
– Zawód położnej zajmuje centralne miejsce w opiece położniczo-ginekologicznej. Ma jasno określony prawem zakres obowiązków i kompetencji. Mimo, że funkcje zawodowe i rola położnych ewoluowały na przestrzeni wieków, to położne nadal zapewniają opiekę na każdym etapie życia kobiety. Obecny system kształcenia położnych w Polsce doskonale wpisuje się w te potrzeby. Studenci kierunku położnictwo zdobywają wiedzę, nabywają i doskonalą umiejętności położnicze, poszerzając kompetencje w realnych warunkach pracy położnej/położnego w oddziałach klinicznych i specjalistycznych, poradniach środowiskowo-rodzinnych oraz innych ośrodkach zdrowia.
PRZECZYTAJ POPRZEDNI TEKST Z CYKLU #PORADNIKPOŁOŻNEJ:
