Autor: Marta Bogucka

W związku z trudną sytuacją epidemiologiczną w Polsce i rosnącym problemem braków kadrowych w placówkach ochrony zdrowia coraz więcej pielęgniarek otrzymuje przymusowe skierowania do pracy. Przedstawiamy najważniejsze zasady dotyczące skierowań do pracy wraz z komentarzem Marioli Łodzińskiej, wiceprezes NIPiP.

Przymusowe skierowania pielęgniarek do pracy przy bezpośrednim zwalczaniu epidemii wirusa SARS-CoV-2 to temat, który w ostatnim czasie wzbudza w środowiskach pielęgniarskich duże emocje. Pojawiają się liczne wątpliwości dotyczące procedur i organizacji przymusowych skierowań do pracy, a także tego, w jaki sposób są one finansowane oraz kto jest z tego obowiązku wyłączony i na jakich zasadach.

W związku z tymi niejasnościami Naczelna Izba Pielęgniarek i Położnych zwróciła się do Ministerstwa Zdrowia z prośbą o przygotowanie informacji o tym, na jakich zasadach odbywa się zatrudnianie do pracy przy bezpośrednim zwalczaniu epidemii. Jak tłumaczy Mariola Łodzińska, wiceprezes NIPIP:  

– Postanowiliśmy wydać przewodnik z informacjami, co pielęgniarka powinna wiedzieć w przypadku powołania. Ten przewodnik można znaleźć na naszej stronie. Ponadto zwróciliśmy się z prośbą do Ministerstwa Zdrowia o precyzyjne określenie warunków skierowania pielęgniarek do pracy przy zwalczaniu epidemii – tłumaczy ekspertka. Mariola Łodzińska wyjaśnia także, jakie kwestie udało się ustalić bądź rozwiązać na korzyść pielęgniarek:

– Wśród kwestii, o które Naczelna Izba Pielęgniarek i Położnych zabiegała, było między innymi zapewnienie pielęgniarkom kierowanym do pracy przy zwalczaniu epidemii ubezpieczenia. Poruszone zostały także kwestie kosztów dojazdu i zakwaterowania. W poprzednim rozporządzeniu Ministerstwa Zdrowia wskazane zostało, że pielęgniarce powołanej do pracy przy epidemii przysługuje wynagrodzenie w wysokości nie mniejszej niż 150 proc. kwoty, która obowiązuje w podmiocie leczniczym, do którego została skierowana. W chwili obecnej pielęgniarka po skierowaniu do placówki ma dostać nie mniej niż 150 proc. stawki, którą otrzymała w swoim poprzednim miejscu pracy, oczywiście wraz ze wszystkimi dodatkami. Udało się więc rozwiać niektóre wątpliwości naszych koleżanek, jednak niestety wciąż pozostają kwestie do wyjaśnienia. Nie ma na przykład pewności, czy pielęgniarka skierowana do podmiotu leczniczego lub domu pomocy społecznej będzie miała zagwarantowane pełne wyposażenie w środki ochrony osobistej. To bardzo istotne, ponieważ ze względu na kontakt z pacjentami potencjalnie zarażonymi lub z potwierdzonym zakażeniem, w przypadku braku środków ochronnych, pielęgniarka będzie wystawiana na pewne zakażenie. Ponadto brak w wytycznych Ministerstwa Zdrowia informacji o tym, czy po zakończeniu pracy pielęgniarka będzie miała zagwarantowane testy na obecność koronawirusa, których zrobienie pozwoli jej bezpiecznie wrócić do domu lub przejść kwarantannę – podsumowuje Mariola Łodzińska.

Poniżej prezentujemy najważniejsze kwestie, które zostały uregulowane po interwencji Naczelnej Izby Pielęgniarek i Położnych w Ministerstwie Zdrowia.

Kogo nie obowiązuje skierowanie do pracy przy zwalczaniu epidemii?

Według przepisów ustawy skierowaniu do pracy przy zwalczaniu epidemii nie podlegają:

– osoby w wieku poniżej 18 lub powyżej 60 lat,

– kobiety w ciąży oraz przebywające na urlopie macierzyńskim,

– osoby wychowujące dziecko w wieku do 18 lat (samotnie) lub wychowujące dziecko w wieku do 14 lat (w przypadku wychowywania przez dwoje osób, którym przysługuje władza rodzicielska, skierowanie do pracy może otrzymać tylko jedno z opiekunów),

– osoby wychowujące dziecko z orzeczeniem o niepełnosprawności lub o potrzebie kształcenia specjalnego,

– osoby z orzeczeniem o częściowej lub całkowitej niezdolności do pracy, a także osoby niepełnosprawne z orzeczeniem o chorobie przewlekłej.

Ponadto skierowania do pracy nie mogą otrzymać osoby nieposiadające aktywnego prawa do wykonywania zawodu (np. studenci, którzy ukończyli naukę, ale nie otrzymali jeszcze dyplomu, a także pielęgniarki, które nie wykonują zawodu łącznie przez okres dłuższy niż 5 lat w okresie ostatnich 6 lat).

W jaki sposób można się odwołać od decyzji o skierowaniu do pracy?

Jak można przeczytać w wytycznych Ministerstwa Zdrowia, które opublikowała Naczelna Izba Pielęgniarek i Położnych, od decyzji wojewody o skierowaniu do pracy przy bezpośrednim zwalczaniu epidemii przysługuje odwołanie do ministra zdrowia. Jeżeli decyzja została wydana przez ministra zdrowia (sytuacja taka ma miejsce w przypadku skierowania do pracy w innym województwie), można złożyć wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. Zarówno odwołanie, jak i wniosek o ponowne rozpatrzenie składa się za pośrednictwem wojewody.

Co istotne, wniesienie odwołania nie wstrzymuje wykonania decyzji o skierowaniu do pracy.

Na jakich zasadach uregulowano kwestię wynagrodzenia oraz pokrycia kosztów zakwaterowania i wyżywienia?

Według wytycznych Ministerstwa Zdrowia wysokość wynagrodzenia dla osoby skierowanej do pracy przy zwalczaniu epidemii powinna wynosić nie mniej niż 150 proc. kwoty, którą osoba ta otrzymała w miesiącu poprzedzającym skierowanie do pracy, przy czym do kwoty tej wlicza się cały zarobek wynikający z zatrudnienia.

Ponadto kwota wynagrodzenia nie może być niższa niż 150 proc. przeciętnego wynagrodzenia zasadniczego na stanowisku pracy, na które osoba została skierowana.

Jak wynika z dokumentu, osobie skierowanej do pracy przy epidemii przysługuje zwrot kosztów przejazdu, zakwaterowania i wyżywienia na zasadach określonych w przepisach o ustalaniu oraz wysokości należności przysługującej pracownikom państwowych jednostek z tytułu podróży służbowych na obszarze kraju.

Źródło: https://nipip.pl/

PRZECZYTAJ POPRZEDNI TEKST Z CYKLU #ZAWÓDPIELĘGNIARKA:

Przeczytaj także: Nowelizacja ustawy o COVID-19. OZZPiP protestuje