Oddziały ginekologiczno-położnicze I i II stopnia referencyjności będą zobowiązane do zatrudnienia psychologa w wymiarze co najmniej 0,5 etatu – wynika z nowego rozporządzenia ministra zdrowia. Wsparcie psychologiczne ma być oferowane szczególnie kobietom po poronieniu i urodzeniu martwego dziecka.

W ośrodkach I i II stopnia referencyjności nie zapewniano wystarczającej opieki psychologicznej

Zmiany w rozporządzeniu z dnia 28 grudnia 2021 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu leczenia szpitalnego, które 29 grudnia zostało skierowane do ogłoszenia, zostały wprowadzone m.in. w związku z wnioskiem Najwyższej Izby Kontroli pt. „Opieka nad pacjentkami w przypadkach poronień i martwych urodzeń”. Podczas kontroli wykazano, że na oddziałach położniczo-ginekologicznych, na których istniał wymóg zatrudniania psychologa w wymiarze co najmniej 0,5 etatu (III poziom referencyjności), z jego pomocy skorzystało najwięcej pacjentek.

„Pacjentkom doświadczającym niepowodzeń położniczych, które były hospitalizowane na pierwszym i drugim poziomie referencyjnym, gdzie nie ma określonego minimalnego wymogu zatrudnienia psychologa, nie zapewniono wystarczającej pomocy psychologicznej, w tym występowały szpitale, w których w ogóle nie udzielano takiej pomocy” – czytamy w uzasadnieniu do rozporządzenia.

Obowiązek stosowania się do obowiązującego standardu opieki okołoporodowej

Ośrodki ginekologiczno-położnicze I i II stopnia referencyjności (stopień określający poziom wyspecjalizowania szpitala), analogicznie jak dla położnictwa i ginekologii III poziomu referencyjnego, będą miały wymóg zatrudnienia psychologa – w wymiarze co najmniej 0,5 etatu. Rozporządzenie wprowadza również obowiązek stosowania się do obowiązującego standardu organizacyjnego opieki okołoporodowej. Zgodnie z nowymi zapisami:

• placówki ginekologiczno-położnicze II stopnia referencyjności będą miały minimalny warunek zatrudnienia psychologa w wymiarze co najmniej 0,5 etatu;
• placówki ginekologiczno-położnicze I poziomu referencyjności – psycholog na co najmniej 0,5 etatu lub zapewnienie porady psychologicznej w czasie nieprzekraczającym 24 h liczonych od momentu zgłoszenia.

Minister zdrowia wyjaśnia w rozporządzeniu, że „umożliwienie świadczeniodawcom zapewnienia porady psychologicznej w czasie nieprzekraczającym 24 h liczonych od momentu zgłoszenia wprowadzone zostało z uwagi na fakt, iż oddziały szpitalne o profilu położnictwo i ginekologia na poziomie podstawowym mogą mieć problem z zapewnieniem nawet 0,5 etatu psychologa, co w konsekwencji mogłoby doprowadzić do ograniczenia dostępu do świadczeń szpitalnych o profilu położnictwo i ginekologia – pierwszy poziom referencyjny”.

Rozporządzenie wchodzi w życie w terminie 14 dni od ogłoszenia.

Ważną rolę w procesie wsparcia po poronieniu pełni personel medyczny

W raporcie będącym wynikiem kontroli przeprowadzonej przez NIK podkreślono, że w postępowaniu po utracie ciąży istotne jest zapobieganie możliwym negatywnym następstwom psychologicznym. „Utrata ciąży na skutek poronienia jest wydarzeniem biomedycznym, które wywiera ogromny wpływ na funkcjonowanie psychiczne kobiety i jej rodziny. Bez względu na stopień zaawansowania ciąży, jej utratę uznaje się za sytuacyjny kryzys psychologiczny – trwającą 6–8 tygodni reakcję zdrowej kobiety na sytuację trudną, przekraczającą zasoby i możliwości adaptacyjne. Poronienie wywołuje wstrząs przez swoją nagłość, nieprzewidywalność i brak możliwości kontroli. Powoduje wzmożone napięcie, poczucie dyskomfortu i załamanie mechanizmów radzenia sobie” – wskazano w raporcie i zaznaczono, że depresja dotyka prawie 11 proc. kobiet, które poroniły. Ponadto doświadczenie depresji po pierwszym poronieniu powoduje nawrót tego zaburzenia w przyszłości.

Opieka nad pacjentkami doświadczającymi tak trudnej sytuacji jest więc niezwykle ważna. Istotną rolę w procesie wsparcia odgrywa personel medyczny. Zdaniem NIK: „personelowi medycznemu należy zapewnić kursy i szkolenia dotyczące postępowania w przypadku niepowodzenia położniczego, które powinny uczyć współpracy z pacjentką przeżywającą stratę dziecka”.

Źródło: RCL, NIK

PRZECZYTAJ INNY TEKST Z CYKLU #PORADNIKPOŁOŻNEJ: