Eksperci medyczni z inicjatywy Nauka przeciw Pandemii podkreślają, że istnieje ryzyko reinfekcji COVID-19. Ma ono związek z nowymi wariantami wirusa i jest większe u pacjentów z niskim poziomem przeciwciał po zakażeniu pierwotnym.

Zakażenie wirusem SARS-CoV-2 powoduje inicjację złożonych procesów immunologicznych, w tym m.in. właśnie wykreowanie odporności nabytej, której zadaniem jest identyfikacja obcych antygenów (białek S, N i M koronawirusa) przez przeciwciała i receptory limfocytów T i B. To właśnie dzięki temu w organizmie wytwarza się swoisty system obrony przed koronawirusem.

Surowiczy poziom przeciwciał u ozdrowieńców zależy od przebiegu klinicznego choroby

I tak u osób, które przeszły zakażenie bezobjawowo bądź towarzyszyły im niewielkie symptomy choroby, stężenie przeciwciał IgG, tzw. późnej fazy może być bardzo niskie lub w ciągu kilku tygodni od ustąpienia objawów – może zaniknąć.

Czy to oznacza, że osoby te nie nabyły żadnej odporności?

Nie, ponieważ u tej grupy osób, w organizmie powstawać będą komórki B pamięci, których zadaniem będzie przechowywanie informacji o białkach wirusa i bardzo szybka produkcja przeciwciał w przypadku ponownego zakażenia. Według badań, osoby z łagodnym, jak i bezobjawowym przebiegiem zakażenia charakteryzuje odpowiedź komórkowa związana z limfocytami T, które z kolei dzielą się na limfocyty T cytotoksyczne oraz komórki T pamięci.

Zadaniem prawidłowo działających limfocytów T cytotoksycznych jest wydzielanie cytokin antywirusowych, wyłapywanie i niszczenie zakażonych komórek, jak również ochrona przed ciężkim przebiegiem zakażenia. Komórki T pamięci potrafią natomiast ulec szybkiej reaktywacji, w przypadku ponownego kontaktu z patogenem.

Pomimo tego, że na skutek mutacji zachodzą zmiany w budowie białka S, które zmniejszają siłę przeciwciał, nie dowiedziono, aby miały one istotny wpływ na działanie limfocytów cytotoksycznych. Choć nie wyklucza się potencjalnego ryzyka reinfekcji zakażenia COVID-19.

Reinfekcja wystąpiła u ok. 1 proc. osób

Jak pokazały badania przeprowadzone przez Public Health England na grupie ponad 6,5 tys. ozdrowieńców, do reinfekcji dochodziło stosunkowo rzadko. W ciągu 5 miesięcy wystąpiły u zaledwie ok.  1 proc. osób. Z uwagi na fakt, iż u tej grupy osób wysoki poziom wirusa znajdował się w nosie i gardle, zachodziło wówczas większe ryzyko zakażenia kolejnych osób.

Nie dowiedziono, aby reinfekcja wywołała cięższy przebieg zakażenia wirusem, podczas której konieczna jest hospitalizacja.

Mutacja E484K a ryzyko reinfekcji wirusa SARS-CoV-2

Do reinfekcji może również dojść na skutek zakażenia nowo zidentyfikowanymi wariantami koronawirusa, szczególnie mutacją E484K, która prowadzi do zmiany pojedynczego aminokwasu (kwasu glutaminowego na lizynę) w domenie wiążącej receptor białka S koronawirusa. A to ona właśnie jest odpowiedzialna za bezpośrednią interakcję wirusa z białkiem na powierzchni ludzkiej komórki, co jest zalążkiem w procesie zakażenia.

Mutacja E484K została zidentyfikowana w wariancie południowoafrykańskim (B.1.351), brazylijskim (B.1.1.28), i od niedawna w wariancie brytyjskim (B.1.1.7).

Źródło: PAP

Przeczytaj także: MZ wycofa możliwość zasłaniania nosa i ust przyłbicą czy chustą. Rodzaj maseczki będzie jedynie rekomendacją

Artykuł Ponowne zakażenie COVID-19. Jak to możliwe? pochodzi z serwisu Evereth News.

Zespół badaczy z University of Hong Kong opublikował artykuł naukowy, w którym opisany został przypadek pacjenta dwukrotnie zarażonego wirusem SARS-CoV-2. Studium zostanie opublikowane w czasopiśmie naukowym „Clinical Infectious Diseases”.

Pierwszy potwierdzony przypadek

Jak wskazują naukowcy z Hong Kongu, 33-letni pacjent w przypadku pierwszego zakażenia wirusem wykazywał objawy chorobowe, natomiast ponowne zakażenie miało już charakter bezobjawowy. Pierwotna infekcja miała miejsce w kwietniu, z kolei do reinfekcji doszło w sierpniu, podczas podróży mężczyzny z Hiszpanii przez Wielką Brytanię. Pomiędzy pierwszym i drugim zakażeniem minęły 142 dni, a więc niecałe 4,5 miesiąca.

Różne wirusy

Eksperci odkryli, że genomy wirusa z pierwszej i drugiej infekcji należą do odmiennych szczepów. Wirusy różniły się łącznie 24 nukleotydami i zawartością aminokwasów w dziewięciu białkach. Przeprowadzona przez naukowców analiza genetyczna wykazała, że za pierwsze zakażenie odpowiedzialny był szczep SARS-CoV-2 występujący w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych. Ponowne zakażenie było natomiast związane ze szczepem powszechnym w Wielkiej Brytanii i Szwajcarii.

Eksperci wskazują, że przypadki reinfekcji są w przypadku koronawirusa nadal bardzo rzadkie. W przypadku większości pacjentów w przeciągu 3 miesięcy od pierwszej infekcji nie zarejestrowano ponownych zakażeń. Badacze zwracają uwagę, że nie wiadomo jeszcze, czy ponowne infekcje mogą mieć ostry przebieg i czy w ich trakcie pacjenci mogą zakażać inne osoby.

Możliwa reinfekcja

Przypadek pacjenta z Hong Kongu wskazuje, że przechorowanie COVID-19 nie gwarantuje długotrwałej odporności na wirusa. Wyniki badań dowodzą, że u niektórych pacjentów poziom przeciwciał wytworzonych po kontakcie z wirusem spada po kilku miesiącach.

Jak wskazują autorzy badań, istnieją doniesienia o tym, że RNA koronawirusa może pozostawać obecne w wydzielinach z dróg oddechowych rekonwalescentów nawet trzy miesiące po zakażeniu. Nie da się jednak stwierdzić, czy pacjenci ci są długotrwałymi nosicielami wirusa, czy też ulegli reinfekcji, ponieważ nie przeprowadza się obecnie sekwencjonowania genomów wirusa, dzięki któremu możliwe byłoby odróżnienie tych dwóch przypadków.

Wątpliwa odporność stadna

Eksperci wskazują, że według uzyskanych danych istnieją niewielkie szanse na to, że epidemia COVID-19 zostanie wygaszona w wyniku uzyskania przez społeczeństwa odporności stadnej. Prawdopodobnie również szczepionka przeciwko wirusowi SARS-CoV-2 nie będzie zapewniała stałej odporności na infekcję.

Jak tłumaczą eksperci, z uwagi na to, że odporność uzyskiwana po naturalnym kontakcie z wirusem może być krótkotrwała, należy rozważyć szczepienie przeciwko wirusowi również tych pacjentów, którzy przebyli COVID-19. Pacjenci po infekcji powinni także przestrzegać takich samych środków ostrożności jak reszta społeczeństwa, tzn. nosić maseczki i zachowywać dystans społeczny oraz prawidłową higienę.

Źródło: https://www.news-medical.net/

Przeczytaj także: Zmutowany koronawirus gwarantuje łagodniejszy przebieg COVID-19?

Artykuł Pierwszy na świecie potwierdzony przypadek ponownego zarażenia koronawirusem pochodzi z serwisu Evereth News.

Francuscy badacze z laboratorium Pasteur-TheraVectys opracowali test serologiczny, za pomocą którego można zbadać, jaki poziom odporności na koronawirusa wykształcili pacjenci wyleczeni z zakażenia. Władze ośrodka naukowego zapewniają, że mogą docelowo przebadać do 100 tys. próbek tygodniowo.

Pierwszy taki test

Dr Pierre Charneau, wirusolog, założyciel i dyrektor naukowy laboratorium TheraVectys, wskazuje, że opracowany przez jego zespół test serologiczny to znacząca innowacja, ponieważ w przeciwieństwie do innych testów tego rodzaju nie tylko wykrywa on przeciwciała, ale też analizuje, w jakim stopniu są one skuteczne przeciwko koronawirusowi. Za pomocą testu opracowanego przez francuskich naukowców można by więc było określić, czy ozdrowieńcy są odporni na ponowne zakażenie koronawirusem, czy też nie.

Jak działa test?

Opracowany przez zespół z laboratorium Pasteur-TheraVectys test kwalifikuje przeciwciała do jednej z trzech kategorii: silnych neutralizujących, słabych neutralizujących i nieneutralizujących. Po pobraniu próbek krwi wyniki można uzyskać po ok. 2 dniach.

Dr Pierre Charneau przyznaje, że testy mogą dawać fałszywie pozytywne wyniki (wskazywać osoby, które przeszły zakażenie, ale nie nabyły odporności i są nosicielami wirusa), ale podkreśla jednocześnie, że dotychczas taki przypadek się nie zdarzył. Badacz zaznacza, że poziom błędu testu opracowanego przez jego zespół jest bardzo niski.

Możliwa masowa produkcja

Autorzy projektu twierdzą, że Instytut Pasteura jest wyposażony w ilość odczynników, która wystarczy do wyprodukowania kilkuset tysięcy testów. Docelowo ośrodek mógłby wykonywać do 100 tys. badań w tygodniu. Dr Pierre Charneau podkreśla, że istnieją plany rozbudowy sieci ośrodków, które mogłyby wykonywać tego rodzaju testy.

Wątpliwa odporność

Test stworzony przez naukowców z francuskiego ośrodka może znacząco wspomóc zarządzanie epidemią koronawirusa SARS-CoV-2 na świecie. Dotychczas w środowiskach naukowych brakowało pewności co do tego, czy wyleczenie zakażenia koronawirusem gwarantuje odporność, a jeżeli tak, to czy we wszystkich, czy tylko w określonych przypadkach.

Z tego względu powstają trudności w opracowywaniu bezpiecznych i skutecznych procedur stopniowego znoszenia społecznej izolacji. Opracowany przez naukowców z ośrodka Pasteur-TheraVectys test może pomóc krajowym rządom w skutecznym kontrolowaniu procesu „odmrażania”.

Źródło: http://nauka.pap.pl/

Przeczytaj także: Jak bezpiecznie przywrócić funkcjonowanie kraju podczas epidemii? Eksperci radzą

Artykuł Powstał test do badania poziomu odporności na koronawirusa u ozdrowieńców pochodzi z serwisu Evereth News.