Jak podaje Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego PZH – Państwowy Instytut Badawczy, w Polsce zaobserwowano znaczący wzrost nowych zachorowań na HIV. Liczba zachorowań jest rekordowa i wynosi 2590. Polska Fundacja Pomocy Humanitarnej „Res Humanae” przypomina o konieczności zbadania się pod kątem zachorowania na HIV.

Rekordowa liczba zakażeń

Eksperci podkreślają, że według ogólnodostępnych danych jedynie około 10% populacji Polski zostało kiedykolwiek przebadanych na obecność wirusa HIV. To jeden z najniższych odsetków tego typu testów w Europie. Szacuje się, że nawet połowa osób żyjących z HIV w Polsce może nie wiedzieć, że jest zakażona. U znacznej liczby stwierdza się to dopiero w późnych stadiach choroby.

Warto również zaznaczyć, że statystyki do 15 listopada 2023 r. mówią o 2590 nowych zakażeniach wirusem HIV. Co więcej, w 2022 r. liczba zakażonych wirusem HIV wynosiła 2384. W przypadku AIDS, chorych jest 165 osób.

Kampania zwiększająca świadomość

Od 20 do 29 listopada obchodzimy Europejski Tydzień Testowania w kierunku HIV. Akcja ma na celu podniesienie świadomości na temat badań profilaktycznych w kierunku zarażenia HIV, HCV i innych chorób przenoszonych drogą płciową. Warto zaznaczyć, że na badania może zgłosić się każdy. Nie potrzebne jest skierowane, testy przeprowadzane są bezpłatnie i anonimowo. Akcja przeprowadzana jest w różnych miastach Polski, między innymi: w Warszawie, Toruniu, Sopocie, Częstochowie i Krakowie. Pełną listę można sprawdzić na stronie aids.gov.pl.

– To już ósma taka akcja organizowana w przededniu Światowego Dnia AIDS, który jak co roku obchodzić będziemy 1 grudnia. W ten sposób Polska Fundacja Pomocy Humanitarnej „Res Humanae” oraz Gilead Sciences chcą przypomnieć, jak ważne są testy na HIV. Badanie takie trzeba wykonać szczególnie po tzw. ryzykownym zachowaniu, czyli choćby seksie bez prezerwatywy. I to przez cały rok, a nie tylko z okazji Europejskiego Tygodnia Testowania, przypadającego w tym roku między 20. a 27. Listopada – powiedział Mateusz Liwski, prezes stowarzyszenia „Res Humanae”.

Jak zapobiegać AIDS?

Warto również wiedzieć, w jaki sposób można zabezpieczyć się AIDS. Przede wszystkim wirusem HIV można zarazić się jedynie od drugiego człowieka. Pierwsze objawy mogą się ujawnić po wielu latach od zakażenia. Niestety obecnie nie ma żadnego leku, który doprowadziłby do całkowitego wyleczenia z HIV. W farmakologii stosuje się jedynie substancje, które spowalniają rozwój zakażenia.

Wirusem HIV można zarazić się w następujących sytuacjach:

• kontakt seksualny, podczas którego jest styczność z materiałem potencjalnie zakażonym, bez zastosowania zabezpieczenia,
• kontakt krwi z krwią, która może być potencjalnie zakażona,
• transmisja wertykalna, czyli matka może zarazić dziecko podczas porodu i karmienia piersią.

– HIV to dziś jedna z wielu chorób przewlekłych. Każdy, kto się testuje, a w razie pozytywnego wyniku przyjmuje bezpłatne w Polsce leczenie, może z nim normalnie żyć. Nie ma mowy o rozwoju AIDS, można mieć zdrowe dzieci i pewność, że nie zakazi się partnera, bo osoba lecząca się z czasem staje się niezakaźna. Właśnie dlatego rok w rok zachęcamy do testów w kierunku HIV, wyświetlając kokardki w wielu miastach. Byliśmy już w Bydgoszczy, Gdańsku, Gdyni, Katowicach, Krakowie, Lublinie, Łodzi, Poznaniu, Szczecinie, Wrocławiu, Toruniu. W tym roku jesteśmy ponownie w Warszawie. Połączyliśmy w tej akcji siły z „Res Humanae”, bo wierzymy, że tylko działając razem z lekarzami i organizacjami pozarządowymi możemy zatrzymać HIV – podsumował Paweł Mierzejewski z Gilead Sciences, koordynator programu Pozytywnie Otwarci.

Źródło: aids.gov.pl, pulsmedycyny, mp.

Artykuł Coraz więcej nowych zakażeń HIV w Polsce pochodzi z serwisu Evereth News.

Zarażenie wirusem HIV jest niebezpieczne dla ciężarnych kobiet. W Polsce w latach 1985–2016 zarejestrowano około 220 takich zakażeń u dzieci, przy czym prawie wszystkie wynikały z nierozpoznania zakażenia u matki.

HIV to ludzki wirus upośledzenia odporności, który powoduje upośledzenie układu odpornościowego osoby zakażonej. Istnieją dwa typy wirusa: HIV-1 występujący w Europie, Ameryce i Azji, a także w Afryce, oraz HIV-2, który występuje endemicznie w zachodniej Afryce, spotkano się również z pojedynczymi przypadkami w Europie i Stanach Zjednoczonych. Nieleczony HIV przekształca się w AIDS i jest obecnie chorobą nieuleczalną.

Jak dochodzi do zakażenia HIV u kobiety?

Wirus HIV przenosi się trzema drogami:

• drogą płciową;
• poprzez kontakt z krwią;
• transmisja wertykalna – zarażenie dziecka przez matkę.

Objawy HIV u kobiety w ciąży

HIV przebiega fazowo. Pierwsze stadium może przebiec bezobjawowo, co znacznie utrudnia wczesne wykrycie choroby.

Następnie występuje ostra choroba retrowirusowa, charakteryzująca się:

• gorączką;
• nudnościami;
• bólami mięśniowo-stawowymi;
• wysypką grudkowo-plamistą z wykwitami na twarzy, tułowiu i dłoniach;
• bólami głowy;
• bólami gardła, powiększeniem węzłów chłonnych,
• bólami brzucha z biegunką;
• utratą apetytu.

Kolejną fazą jest pełnoobjawowy AIDS, w tym okresie pojawiają się objawy, do których należą:

• półpasiec, zwłaszcza rozległy lub ponowne wystąpienie półpaśca;
• choroby skóry i błon śluzowych, między innymi: angiomatoza, leukoplakia włochata;
• gorączka utrzymująca się dłużej niż 1 miesiąc;
• przewlekła biegunka utrzymująca się dłużej niż 1 miesiąc;
• objawy małopłytkowości;
• listerioza;
• neuropatia obwodowa (uszkodzenie nerwów obwodowych);
• zapalenie narządów miednicy mniejszej.

W tej fazie pojawiają się tzw. choroby wskaźnikowe, czyli niewystępujące u osób, u których nie wykryto wirusa HIV, należą do nich między innymi: gruźlica płuc lub rozsiana pozapłucna, zakażenia HSV, zespół wyczerpania spowodowany zakażeniem HIV, nowotwory wskazujące na AIDS, między innymi: mięsak Kaposiego, inwazyjny rak szyjki macicy.

Badania wykrywające HIV w ciąży

Zgodnie z rozporządzeniem Ministerstwa Zdrowia każda kobieta w ciąży powinna wykonać test na obecność wirusa HIV. W większości przypadków badanie wykonuje się dwukrotnie. Pierwsze należy przeprowadzić przed 10. tygodniem, a drugie między 33. a 37. tygodniem. W Polsce tylko 10% kobiet w ciąży jest badanych na obecność wirusa HIV.

U kobiet z dodatnim wynikiem należy przeprowadzić cesarskie cięcie w 38. tygodniu ciąży. Poród siłami natury wskazany jest u pacjentek, które były pod stałą kontrolą lekarza. Podczas porodu należy unikać inwazyjnych procedur, takich jak: amniotomii, stosowania elektrody bezpośredniej, pobierania pH ze skalpu płodu, nacięcia krocza, operacji kleszczowej oraz próżniociągu położniczego.

Leczenie HIV u kobiety w ciąży

Kobietę ciężarną poddaje się terapii ARV. Jeśli to możliwe nie później niż na początku II trymestru ciąży. Leczenie przeciwretrowirusowe należy stosować zgodnie z aktualnymi zaleceniami.

HIV w ciąży – jak dochodzi do zarażenia płodu HIV?

Jak podaje Ministerstwo Zdrowia, transmisja wertykalna wirusa HIV w Europie wynosi 15–30%. Do zarażenia wirusem może dojść podczas trwania ciąży, porodu oraz podczas karmienia piersią.

Leczenie HIV u noworodka 

Nowo narodzone dziecko należy jak najszybciej obmyć z krwi wodą i mydłem, następnie odessać wodę płodową z dróg oddechowych. Miejsca zabrudzone krwią dodatkowo przetrzeć 1% roztworem chloraminy.

Diagnostyka zakażenia u noworodka powinna być wykonana w ciągu 48 godzin od porodu poprzez oznaczenie RNA HIV w surowicy krwi metodą PCR. Badanie należy powtórzyć w 14. dniu życia, a następnie po 3 miesiącach. Przez pierwsze 6 tygodni życia należy podawać dziecku leki antyretrowirusowe.

Źródło: Rekomendacje Zespołu Ekspertów Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego w zakresie zapobiegania perinatalnej transmisji HIV z dnia 24. 10. 2008 r. file:///C:/Users/Anna/Downloads/46660-93534-1-PB%20(2).pdf  (dostęp 16.02.2023), opiekaokoloporodowa.pl, orch10.pl, mp.pl, zdrowie.pap.pl, gov.pl, archiwum.mz.gov.pl

Artykuł HIV w ciąży – objawy, diagnostyka i leczenie pochodzi z serwisu Evereth News.

Naukowcy z USA opracowali eksperymentalną szczepionkę przeciw HIV opartą na zmodyfikowanej wersji jednego z białek wchodzącego w skład wirusa HIV. W pierwszej fazie badań klinicznych na ludziach wykazano pozytywne wyniki. Specjaliści wskazują, że jest to prawdopodobnie pierwszy krok na drodze uzyskania odporności przeciwko wirusowi wywołującemu AIDS.

Wyniki badań opublikowano na łamach pisma „Science”. Publikacja opisuje pierwszą fazę testów klinicznych nowej szczepionki skierowanej przeciwko wirusowi HIV.

W jaki sposób działa eksperymentalna szczepionka przeciw HIV?

Badania zostały przeprowadzone w grupie 48 osób, które losowo otrzymało placebo albo eksperymentalną szczepionkę. U 97 proc. uczestników, którzy otrzymali badany preparat, doszło do aktywacji neutralizujących przeciwciał produkowanych przez komórki B. W testach żaden z uczestników nie zgłosił poważnych działań niepożądanych. Jedynymi skutkami ubocznymi był ból i zaczerwienienie w miejscu wstrzyknięcia oraz lekkie bóle głowy. Wszystkie objawy ustępowały po kilku dniach.

Preparat oparty jest na zmodyfikowanej wersji jednego z białek wchodzącego w skład wirusa HIV. Kontakt z nim ma skłonić organizm biorcy do generowania przeciwciał neutralizujących, które uważane są za kluczowe dla wytworzenia odporności na ten patogen. Przeciwciała, które produkowane są w odpowiedzi na szczepionkę rozpoznają duży zakres podtypów HIV, co jest krytyczne, ponieważ wirus ten często mutuje.

Prof. William Schief ze Scripps Research Institute w La Jolla (Kalifornia, USA), jeden z autorów badania, wskazuje, że zespół w opracowaniu szczepionki opierał się na próbie wytrenowania układu odpornościowego do rozpoznania szerokiej gamy naturalnie występujących podtypów HIV.

– Na powierzchni białka kolca wirusa HIV znajduje się tylko kilka miejsc, które pozostają takie same lub prawie takie same w różnych jego podtypach. Staraliśmy się uzyskać bardzo specyficzne przeciwciała, które wiążą się dokładnie z tymi miejscami – wyjaśnił ekspert.

Układ odpornościowy „wytrenowany” do zwalczania różnych rodzajów wirusa

Od prawie 40 lat trwają próby stworzenia skutecznej szczepionki przeciwko HIV. Jednak poprzez tendencję wirusa do szybkich mutacji, jest to niezwykle trudne. Jak wyjaśnili autorzy publikacji – „szybko ewoluując i zmieniając się, HIV utrudnia układowi odpornościowemu rozpoznanie go, przez co wymyka się jego obronie”.  Dotąd na świecie udało się zanotować jedynie kilka przypadków wyleczenia zakażenia wirusem HIV. „Oznacza to, że nie wiemy dokładnie, jakie rodzaje komórek odpornościowych w organizmie mogą faktycznie chronić przed infekcją” – dodają badacze.

Naukowcy znaleźli sposób, by ominąć ten problem. Pacjent otrzymywałby kilka zastrzyków, z których każdy byłby ukierunkowany przeciwko innemu fragmentowi cząsteczki HIV. Przyjęcie całej serii szczepionek powodowałoby, że układ odpornościowy byłby „wytrenowany” do wiązania się i zwalczania różnych rodzajów wirusa.

„To zupełnie nowy sposób myślenia o tym, jak zrobić szczepionkę” – podkreślił prof. Schief. Dodał jednocześnie, że jego zespół w opracowywaniu preparatu współpracuje z Moderną, która bada również wykorzystanie technologii mRNA przeciw HIV – tutaj również trwają badania fazy 1, jednak nie są znane jeszcze ich wyniki.

Źródło: PAP

Artykuł Powstała eksperymentalna szczepionka przeciw HIV pochodzi z serwisu Evereth News.

Amerykańscy specjaliści informują, że dzięki zastosowaniu terapii przeszczepu komórek krwiotwórczych zawartych w krwi pępowinowej, udało się całkowicie wyleczyć kobietę zakażoną wirusem HIV. Zdaniem specjalistów odkrycie to ma potencjał na opracowanie skutecznej terapii przeciw HIV.

Dwóch pozostałych pacjentów, którzy wcześniej zostali wyleczeni z zakażenia HIV, chorowało również na nowotwór. W celu wyleczenia raka zastosowano u nich przeszczep szpiku kostnego z mutacją CCR5. Pacjenci zostali wyleczeni z choroby nowotworowej, a przy okazji z ich organizmu wyeliminowano HIV. Podobną historię miała również Amerykanka, u której niedawno udało się zwalczyć zakażenie HIV. Kobieta otrzymała jednak przeszczep komórek krwiotwórczych zawartych w krwi pępowinowej. Zdaniem naukowców krew pępowinowa jest szerzej dostępna i nie musi być ściśle dopasowana do biorcy.

Kobieta od lat leczyła zakażenie HIV. Cierpiała również na ostrą białaczkę szpikową

Kobieta, którą poddano innowacyjnej terapii, od kilku lat zażywała leki antyretrowirusowe z powodu wykrycia u niej zakażenia wirusem HIV. Terapia hamuje rozwój patogenu, jednak nie ma możliwości całkowitego pozbycia się go z organizmu. Pacjentka w 2017 r. miała również zdiagnozowaną ostrą białaczkę szpikową, dlatego konieczny był u niej przeszczep szpiku kostnego. Ponieważ pacjentka jest mulatką, znalezienie dawcy było wyzwaniem. Lekarze postanowili wykorzystać u niej przeszczep komórek krwiotwórczych znajdujących się we krwi pępowinowej, częstą praktykę w leczeniu białaczki.

Specjaliści wyjaśniają, iż komórki z krwi pępowinowej nie muszą być idealnie dobierane do biorcy pod względem zgodności tkankowej. Proces ich przeszczepienia jest jednak nieco trudniejszy, gdyż potrzeba kilku tygodni nim rozpocznie się wytwarzanie w szpiku kostnym nowych komórek odpornościowych. Specjaliści poradzili sobie jednak z tym problemem wykonując przez pewien czas transfuzję krwi pozyskanej od znajomych pacjentki.

HIV został całkowicie wyeliminowany z organizmu pacjentki

Po zastosowaniu terapii okazało się, że komórki krwi pępowinowej zawierają mutację CCR5, która chroni przed zakażeniem HIV. Taka mutacja jest niezwykle rzadka i występuje jedynie u około 5 proc. ludzi na świecie. U pacjentki poddanej terapii, po uruchomieniu produkcji komórek odpornościowych, wirus HIV został całkowicie wyeliminowany z jej organizmu.

Jak podają eksperci – po 37 miesiącach od przeszczepu kobieta przestała zażywać leki antyretrowirusowe. Ponad 14 miesięcy później w przeprowadzonych badaniach nie wykazano śladu wirusa HIV.

Źródło: PAP, nytimes.com

Przeczytaj także: Szczepionka mRNA przeciw HIV – rozpoczęto testy kliniczne z udziałem ludzi

Problematyka dotycząca szeroko rozumianych zakażeń zostanie rozwinięta podczas konferencji II Forum Zakażeń, która odbędzie się w dniach 12-14 maja 2022 r. w Jachrance. Serdecznie zapraszamy do rejestracji!

Artykuł Trzecia osoba na świecie została wyleczona z zakażenia wirusem HIV pochodzi z serwisu Evereth News.

Z uwagi na to, że kobiety są bardziej narażone na zakażenie wirusem HIV, szczególnie podczas ciąży powinny poddać się profilaktycznemu badaniu na obecność wirusa HIV w organizmie. Zmniejszenie ryzyka zakażenia HIV jest możliwe jedynie dzięki rozpoczęciu leczenia w ciągu 48 godzin.

Jak podkreślają autorzy zaleceń Polskiego Towarzystwa Naukowego AIDS, diagnostyka pod kątem HIV w Polsce zalecana jest w pierwszym i trzecim trymestrze ciąży, tj. do 10 t.c. i pomiędzy 33 a 37 tygodniem ciąży. Opierając się na danych z których wynika, że od 1985 r. odnotowano 200 zakażeń wirusem HIV u dzieci, (z których większość była wynikiem nie rozpoznania zakażenia u matki) widzimy jak ważna jest identyfikacja zakażenia u kobiety w ciąży.

Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 04 października 2012 r. jasno wskazuje, że obowiązek zaproponowania kobiecie w ciąży badania w kierunku zakażenia HIV leży po stronie lekarza. Ponadto zaleca się również przeprowadzenie testu również u ojca dziecka.

Pozytywny wynik testu na obecność wirusa HIV w ciąży – co dalej?

Jeżeli u kobiety w ciąży zostanie rozpoznane zakażenie wirusem HIV pacjentka powinna zostać objęta opieką specjalisty chorób zakaźnych, który ma doświadczenie w zakresie terapii antyretrowirusowej. Wówczas kobieta zostanie poddana leczeniu antyretrowirusowemu. Wiedza o ewentualnym zakażeniu pozwoli również zabezpieczyć okres porodu oraz zastosować profilaktykę lekową u nowonarodzonego dziecka.

Podczas porodu kobiety zakażonej wirusem HIV zgodnie z zaleceniami powinien być obecny oprócz położnika, neonatologa i pediatry, również specjalista chorób zakaźnych. Rozszerzony skład zespołu ma na celu uniknąć bądź zminimalizować ryzyko transmisji wertykalnej wirusa HIV, która dzięki temu może zostać zminimalizowana do mniej niż 1 procenta.

Jakie czynniki wpływają na ryzyko transmisji wirusa HIV podczas porodu?

Ryzyko zakażenia wirusem HIV noworodka wzrasta wraz z zaniechaniem bądź nieodpowiednio prowadzoną terapią antyretrowirusową podczas ciąży, zaawansowaną fazą choroby lub wysokim poziomem wiremii HIV (powyżej 10 000 kopii/ml) oraz przedwczesnym pęknięciem błon płodowych. Ryzyko transmisji wirusa HIV jest większe również w przypadku ekspozycji płodu na krew i wydzieliny matki, przedostaniem się krwistego płynu owodniowego do dróg oddechowych, jak również poród przedwczesny (przed 37 tygodniem ciąży) i poród po 40 tygodniu ciąży.

Ponadto do transmisji wirusa może dojść także na skutek odpłynięcia wód płodowych powyżej 4 godzin, jeżeli u kobiety poziom wiremii HIV sięgał powyżej 50 kopii/ml, porodu kleszczowego, konieczności nacięcia krocza czy porodu pochwowego przy wiremii większej niż 1000 kopii/ml. Czynnikami zwiększającymi dodatkowo ryzyko przeniesienia wirusa HIV na noworodka będzie również chorioamnionitis, czyli zapalenie błon płodowych i łożyska, ekspozycja dziecka po porodzie, m.in. podczas karmienia piersią bądź ekspozycja dziecka podczas cięcia cesarskiego poprzez m.in. skaleczenie.

Źródło: Parczewski M., Bociąga-Jasik M., Inglot M. i wsp., Zasady opieki nad osobami zakażonymi HIV, Zalecenia Polskiego Towarzystwa Naukowego AIDS 2019

Problematyka szeroko pojętych zakażeń, w tym m.in. zakażenie SARS-CoV-2 będzie tematem przewodnim podczas największej w Polsce konferencji Forum Zakażeń ONLINE. To wirtualne spotkanie odbędzie się w dniach 2-4 grudnia 2020 r.

PRZECZYTAJ POPRZEDNI TEKST Z CYKLU #PORADNIKPOŁOŻNEJ:

Artykuł Zakażenie wirusem HIV a ciąża – najważniejsze zasady postępowania pochodzi z serwisu Evereth News.

„Znalezienie miejsca na oddziale zakaźnym dla chorego na AIDS w wielu województwach graniczy z niemożliwością, ponieważ oddziały zakaźne przyjmują tylko chorych na Covid-19. Pacjenci chorzy na AIDS wymagający hospitalizacji przyjmowani są na inne oddziały i prowadzeni przez lekarzy, którzy nigdy nie zajmowali się takimi pacjentami” – zwróciła uwagę w rozmowie z Evereth News prof. dr hab. Brygida Knysz, kierownik Katedry i Kliniki Chorób Zakaźnych, Chorób Wątroby i Nabytych Niedoborów Odpornościowych UM we Wrocławiu.

Evereth News, Natalia Janus: Czy w Polsce mamy problem z liczbą osób zakażonych wirusem HIV/ chorych na AIDS? Czy możemy mówić o wysokim wskaźniku zachorowań?

Prof. dr hab. Brygida Knysz: Liczba osób zakażonych HIV w Polsce stale rośnie. Z pewnością nie jest to wskaźnik zachorowań taki, jak w przypadku SARS-CoV-2. Zakażenia HIV dotyczą przede wszystkim ludzi w młodym wieku, zwiększa się również liczba osób żyjących z HIV w wieku senioralnym. Oznacza to, że zakazić można się w każdym wieku oraz że osoby seropozytywne, skutecznie leczone antyretrowirusowo, starzeją się razem z nami.

Specjalista chorób zakaźnych podkreśliła, iż organizacja opieki nad osobami zakażonymi HIV spełnia w Polsce standardy europejskie, a jej wypracowanie zajęło wiele lat. „Dostęp do leków antyretrowirusowych i skuteczna terapia powodują, że spadła liczba zachorowań na AIDS. Nie dzieje się tak, jak choćby w latach 90-tych ub. wieku, że pacjenci chorzy na AIDS stanowili sporą część pacjentów oddziałów zakaźnych. Teraz to jest kilka osób, a czasem wcale nie ma pacjentów wymagających hospitalizacji z powodu AIDS” – dodała prof. Knysz. 

– Na pytanie, czy jest problem z chorymi na AIDS odpowiem jednak, że tak. Wynika to z aktualnej sytuacji epidemicznej związanej z SARS-CoV-2. Znalezienie miejsca na oddziale zakaźnym dla chorego na AIDS w wielu województwach graniczy z niemożliwością, ponieważ oddziały zakaźne przyjmują tylko chorych na Covid-19. Pacjenci chorzy na AIDS wymagający hospitalizacji przyjmowani są na inne oddziały i prowadzeni przez lekarzy, którzy nigdy nie zajmowali się takimi pacjentami.

Wystarczyłoby wygospodarowanie 1-2 łóżek. Nawet ciężko chorzy na AIDS są do uratowania, co wielokrotnie obserwowaliśmy w przeszłości.

Czy pacjenci zakażeni HIV mają szansę na normalne życie?

– Postęp w medycynie dotyczy również zakażeń HIV. Aktualnie jakość życia osób żyjących z HIV, zwłaszcza tych w młodym i średnim wieku nie różni się od jakości życia osób niezakażonych. Wystarczy stosowanie jednej tabletki raz dziennie. Tak żyje większość naszych pacjentów zakażonych HIV: aktywnie, spełniając się zawodowo i rodzinnie.

Jakie wygląda ścieżka leczenia takich pacjentów?

– Aktualnie na świecie i w Polsce zaleca się włączenie leczenia antyretrowirusowego jak najszybciej po rozpoznaniu zakażenia HIV, niezależnie od statusu immunologicznego. Szybkie zahamowanie replikacji wirusa chroni narządy przez jego bezpośrednim działaniem. To dotyczy między innymi układu sercowo-naczyniowego, nerek, wątroby, ośrodkowego układu nerwowego.

Czy u każdej osoby zakażonej wirusem HIV może rozwinąć się choroba AIDS? Od czego to zależy?

– Praktycznie u każdej osoby zakażonej HIV może dojść do rozwoju AIDS po różnie długim czasie od momentu zakażenia. Zachorowanie na AIDS wiąże się z zaburzeniami odporności, w wyniku których rozwijają się zakażenia oportunistyczne i nowotwory. Natomiast stosowanie skutecznej, wysoce aktywnej terapii antyretrowirusowej, w wyniku której dochodzi do rekonstrukcji układu immunologicznego i która chroni układ odpornościowy przed postępującą destrukcją powoduje, że do rozwoju AIDS nie dojdzie.

Kto w Polsce choruje na AIDS w obecnych czasach? Osoby zakażone HIV, które nie były świadome zakażenia HIV, bądź nie podjęły leczenia, co doprowadziło do znacznego deficytu odporności.

Prof. dr hab. Brygida Knysz będzie gościem największej w Polsce konferencji o zakażeniach Forum Zakażeń ONLINE, która odbędzie się w dniach 2-4 grudnia 2020 r. Profesor wygłosi wykład inauguracyjny pt. „Koronawirusy – globalne zagrożenie”.

Przeczytaj także: 3 osoby dziennie dowiadują się, że są zakażone HIV

Artykuł Jak pandemia COVID-19 wpłynęła na leczenie pacjentów z AIDS? pochodzi z serwisu Evereth News.