Mikrozarządzanie – praktyka bliskiej kontroli pracy pracowników – jest kontrowersyjnym podejściem do zarządzania. W placówkach medycznych, gdzie opieka nad pacjentem jest najważniejsza, negatywne konsekwencje mikrozarządzania mogą być znaczące. 

Czym jest mikrozarządzanie?

Mikrozarządzanie to styl zarządzania, który polega na bliskim monitorowaniu i kontroli pracowników. Chociaż niektórzy menedżerowie uważają, że podejście to może pomóc w poprawie wydajności i zmniejszeniu ryzyka, mikrozarządzanie może mieć znaczące negatywne konsekwencje. Dotyczy to zwłaszcza takich miejsc, jak placówki medyczne, gdzie niesprawna organizacja pracy odbija się nie tylko na pracownikach, lecz także na pacjentach. 

Zbyt duża kontrola

Mikrozarządzanie w placówkach medycznych może przybierać wiele form, ale jedną z charakterystycznych cech jest nadmierne kontrolowanie. Menedżerowie mogą uważać, że muszą dokładnie monitorować każdy aspekt pracy swoich pracowników, aby zapewnić, że opieka nad pacjentami jest najwyższej jakości. Może prowadzić to do braku autonomii wśród pracowników ochrony zdrowia, a w konsekwencji do zmniejszenia ich zaangażowania i demotywacji. Kiedy pracownicy czują, że ich praca jest mikrozarządzana, mogą poczuć, że nie mają kontroli nad swoją pracą, tj. opieką nad pacjentem.

Wysoki poziom stresu i wypalenie zawodowe

Mikrozarządzanie w placówkach medycznych może prowadzić do wysokiego poziomu stresu i wypalenia zawodowego wśród pracowników. Lekarze, pielęgniarki, ratownicy medyczni oraz reprezentanci innych zawodów medycznych, którzy realizują swoje zadania w środowisku mikrozarządzania mogą czuć, że są pod stałą presją wydajności. Nie mają wówczas poczucia niezależności w podejmowaniu decyzji, od których może zależeć zdrowie lub życie pacjenta. Mikrozarządzanie może prowadzić do zmniejszonej satysfakcji z pracy, zwiększonego stresu oraz wypalenia zawodowego. To przekłada się pośrednio na obniżenie jakości opieki, zwiększonego ryzyka błędów i wysokiej rotacji pracowników.

Zmniejszona satysfakcja pacjenta

Jednym z najważniejszych skutków mikrozarządzania w placówkach medycznych jest zmniejszona satysfakcja pacjentów. Kiedy pracownicy czują się mikrozarządzani, mogą nie mieć czasu ani swobody do zapewnienia spersonalizowanej opieki swoim pacjentom. Pracownicy mogą nie czuć się komfortowo, rozmawiając z menedżerami na temat problemów pacjentów, co może prowadzić do nierozwiązanych kwestii i zmniejszonej satysfakcji leczenia. Pacjenci mogą czuć, że nie otrzymują odpowiedniej opieki, co może mieć negatywne konsekwencje dla reputacji placówki medycznej.

Brak zaufania

Mikrozarządzanie często wynika z braku zaufania między menedżerami a pracownikami. Menedżerowie mogą uważać, że ich pracownicy nie są w stanie podejmować decyzji samodzielnie, lub mogą obawiać się ryzyka błędów lub odpowiedzialności prawnej. To może stworzyć negatywną atmosferę, w której pracownicy czują się niedocenieni. Zjawisko mikrozarządzania może odbić się poważnie na komunikacji w placówkach medycznych, gdzie pracownicy nie czują się komfortowo w rozmowie z menedżerami. W takim przypadku znowu pacjent traci na tym najbardziej.

Nieskuteczna komunikacja

Kiedy menedżerowie czują, że muszą mikrozarządzać pracą swoich pracowników, mogą nie dzielić się ważnymi informacjami z pracownikami. To może prowadzić do nieporozumień i zamieszania, co może mieć negatywne konsekwencje dla opieki nad pacjentem. Ponadto, menedżerowie mogą być nadmiernie krytyczni wobec umiejętności komunikacyjnych swoich pracowników.

Źródła: Fournier, V., & Bourque, C. (2019). The micromanagement epidemic: Symptoms, diagnosis, and treatment. Journal of Business and Psychology, 34(4), 527-541; forbes.com

Artykuł Mikrozarządzanie w placówkach medycznych: ryzyka i konsekwencje dla zdrowia pochodzi z serwisu Evereth News.

Wypalenie zawodowe zostało wpisane przez Światową Organizację Zdrowia do Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób (ICD) już w 2019 r. i ma obowiązywać od stycznia 2022 r. Oznacza to, że syndrom wypalenia zawodowego będzie podstawą do otrzymania zwolnienia lekarskiego.

WHO opisało wypalenie zawodowe jako syndrom wynikający z przewlekłego stresu w miejscu pracy, który objawia się m.in. uczuciem wyczerpania w miejscu pracy, negatywnymi odczuciami związanymi z wykonywaniem pracy czy zmniejszoną skutecznością zawodową.

Jakie są przyczyny wypalenia zawodowego?

Wypalenie zawodowe jest kolejną chorobą cywilizacyjną, która dotyka współczesne społeczeństwo. Zaburzenie to definiuje się jako stan psychofizycznego wyczerpania organizmu, które jest reakcją na długotrwały stres zawodowy, nadmierne zmęczenie czy stawianie sobie zbyt wysokich celów. Objawy wypalenia zawodowego mogą uniemożliwiać wykonywanie obowiązków służbowych czy wpływać na popełnianie błędów przez pracownika. Schorzenie to najczęściej dotyka zawody, w których praca polega na kontaktach z ludźmi, np. medyków, nauczycieli, policjantów, urzędników czy osoby pracujące w bliskim kontakcie z klientem.

Wypalenie zawodowe najczęściej wynika m.in. ze zbytniego obciążenia pracą, z presji czasu, konfliktów w pracy, niepewności zatrudnienia czy z zaburzeń równowagi między życiem prywatnym a zawodowym. Zgodnie z badaniami Kronos Incorporated i Future Workplace na wypalenie zawodowe mogą wpływać również: nieadekwatne wynagrodzenie, nadgodziny, nieefektywne zarządzanie w firmie, brak związku między rolą pracownika a strategią firmy, a nawet niska kultura w pracy. W piśmiennictwie jako najbardziej narażonych na wypalenie zawodowe wskazuje się osoby z niską samooceną i małą odpornością psychiczną, z tendencjami do nadmiernej realizacji celu czy z problemami w kontrolowaniu emocji.

Objawy i konsekwencje wypalenia zawodowego

Wypalenie zawodowe może objawiać się w odniesieniu do trzech aspektów – fizycznych (poczucie wycieńczenia, wyczerpania), emocjonalnych (złość, niechęć, obojętność, poczucie winy, obniżony nastrój, cyniczne i pozbawione empatii zachowanie), behawioralnych (zmniejszona wydajność zawodowa, awersja do telefonów i spotkań z klientami, niemożność koncentracji, poczucie bezsensowności działań).

Wypalenie zawodowe może oddziaływać na zdrowie psychiczne i fizyczne pracowników, powodować pogorszenie życia rodzinnego czy prowadzić do rozwoju zaburzeń psychologicznych, takich jak depresja. Wypalenie zawodowe pracownika może również dotykać samą organizację poprzez pogorszenie relacji między pracownikami, fluktuację kadr, produktywność czy zwiększenie wydatków związanych z absencją pracownika.

Jak pracodawcy mogą zapobiegać wypaleniu zawodowemu?

Pracodawcy mogą monitorować ryzyko narażenia na wypalenie zawodowe i zapobiegać mu.  Ważnymi kwestiami są m.in. wspieranie pracownika przez bezpośredniego przełożonego, docenienie wysiłku włożonego w pracę, możliwość rozwoju zawodowego oraz jasny zakres obowiązków.

Ponadto pracownicy powinni sami przeciwdziałać temu ryzyku. Dlatego istotne jest zachowanie równowagi pomiędzy życiem prywatnym a zawodowym, zachowanie umiaru między obowiązkami zawodowymi, ale także zdrowe odżywianie czy ruch, które pozwalają być odpornym na stres.

Źródła:

pit.pl

WHO

Z. Mockałło, A. Najmiec, Stres w pracy z klientem – źródła, skutki i sposoby przeciwdziałania str. 8-10, ZUS, Prewencja i Rehabilitacja. Kwartalnik nr 2-3, 2017

Przeczytaj także: Prezes PSD dla EN: „Mamy w Polsce plagę zbyt późnego diagnozowania cukrzycy”

Artykuł Od stycznia 2022 r. wypalenie zawodowe będzie podstawą do otrzymania zwolnienia L4 pochodzi z serwisu Evereth News.