„Wiadomym jest, że pacjent odpowiednio odżywiony będzie skuteczniej się rehabilitował i efekty pracy całego zespołu będą widoczne. Rolą dietetyka powinno być uświadomienie pacjenta, że bez składników odżywczych pochodzących z odpowiednich źródeł, rehabilitacja może nie być skuteczna, może przebiegać wolniej albo nie dać pożądanych efektów” – o roli diety u pacjentów rehabilitowanych kardiologicznie mówi w rozmowie z EverethNews.pl dr n. med. Katarzyna Łokieć, dietetyk, asystent w Zakładzie Propedeutyki Chorób Cywilizacyjnych Uniwersytetu Medycznego w Łodzi.

Anna Łodzińska, Evereth News: Jaka jest rola diety i dietetyka w procesie rehabilitacji kardiologicznej?

Dr n. med. Katarzyna Łokieć: – Coraz więcej pacjentów na szczęście docenia rolę diety w procesie zdrowienia. Spotykam się z wieloma osobami, które w trakcie rehabilitacji kardiologicznej nie zapominają o znaczeniu żywienia i doceniają rolę dietetyka. Również wielu specjalistów rehabilitacji i kardiologii, a także fizjoterapeutów, zaprasza do zespołów terapeutycznych dietetyków. Wiadomym jest, że pacjent odpowiednio odżywiony będzie skuteczniej się rehabilitował i efekty pracy całego zespołu będą widoczne. Rolą dietetyka powinno być uświadomienie pacjenta, że bez składników odżywczych pochodzących z odpowiednich źródeł, rehabilitacja może nie być skuteczna, może przebiegać wolniej albo nie dać pożądanych efektów. Dodatkowo dietetyk powinien edukować pacjenta, że procesy regeneracji i rekonwalescencji są niezwykłym wysiłkiem dla organizmu, a odpowiedni sposób żywienia zapewnia energię na te mechanizmy.

Żywienie może poprawić jakość życia pacjentów rehabilitowanych i jest elementem prewencji kolejnych chorób kardiologicznych. Nie ma odpowiedniej regeneracji bez substratów, które mają pochodzić właśnie z odpowiedniego odżywiania. Rehabilitacja kardiologiczna to proces, w którym wszystkie składowe są ważne, a dietetyk działa jak przewodnik i edukator w zakresie wyboru odpowiedniego sposobu żywienia w chorobach sercowo-naczyniowych. Przykładowo pacjent po zawale mięśnia sercowego, który po spotkaniach z dietetykiem zastosuje odpowiednie żywienie, zredukuje nadmiar masy ciała, ma szansę uniknąć kolejnego epizodu sercowo-naczyniowego. Niestety w systemie ochrony zdrowia w Polsce jeszcze zbyt często pomijana jest funkcja dietetyka w procesie zdrowienia pacjentów z chorobami sercowo-naczyniowymi. W szpitalach czy poradniach zbyt rzadko widujemy dietetyków edukujących pacjentów, jak prowadzić odżywianie w sytuacji pojawienia się chorób sercowo-naczyniowych. Praca dietetyka z pacjentem mogłaby spowodować prewencję dodatkowych powikłań czy zmniejszenie ryzyka pojawienia się kolejnych chorób kardiologicznych.

Jak powinna wyglądać dobrze zbilansowana dieta w przypadku pacjentów kardiologicznych powracających do zdrowia?

– Przede wszystkim każdemu pacjentowi powracającemu do zdrowia zalecałabym konsultację z dietetykiem w tym zakresie. Zbilansowanie diety opiera się o wiele czynników, a profesjonalista zajmujący się żywieniem weźmie je wszystkie pod uwagę uwzględniając także tryb życia, zabiegi rehabilitacyjne, przyjmowanie leki oraz interakcje leków z żywnością, sytuację socjologiczno-ekonomiczną pacjenta i wiele innych. Należy zadbać o pokrycie zapotrzebowania energetycznego dietą adekwatnie do wieku, płci, stanu zdrowia i stanu odżywienia. Ponadto bardzo ważne jest kontrolowanie węglowodanów, białka i tłuszczu w diecie oraz dobranie odpowiednich źródeł pokarmowych. Edukacja pacjentów powinna dotyczyć wzbogacania sposobu żywienia o węglowodany złożone znajdujące się w produktach wielozbożowych, białko roślinne zawarte np. w nasionach roślin strączkowych czy nienasycone kwasy tłuszczowe pochodzące z tłustych ryb, olejów, nasion, pestek czy orzechów. Dużą rolę w codziennym jadłospisie odgrywa błonnik pokarmowy, o którym pacjenci często zapominają. Źródłem witamin i składników mineralnych powinny być przede wszystkim warzywa z rożnych grup. Nie bez znaczenia jest odpowiednie, adekwatne do zapotrzebowania nawodnienie organizmu, więc i ono powinno być określone indywidualnie. Największymi problemami żywieniowymi pacjentów są nadmiar przyjmowanego pokarmu, monotonia produktów i stosowanie produktów wysoko przetworzonych. Powrót do zdrowia jest możliwy tylko przy zapewnieniu wszystkich niezbędnych substancji odżywczych, witamin i mikroelementów. Dużym problemem u pacjentów kardiologicznych jest nie tylko otyłość, ale i niedożywienie, szczególnie jakościowe.

Czy rodzaj diety jest uzależniony od choroby układu sercowo-naczyniowego, jaką zdiagnozowano u pacjenta?

– Tak, sposób żywienia będzie zależał od choroby kardiologicznej. Zalecenia żywieniowe powinny być zawsze indywidualizowane. Dieta, rozumiana jako sposób żywienia, w chorobach sercowo-naczyniowych opiera się o dietę śródziemnomorską i DASH. Te dwa sposoby odżywiania od dawna są uznane za prozdrowotne w prewencji chorób układu krwionośnego. W trakcie leczenia kardiologicznego oraz w procesie rehabilitacji wymienione style odżywiania mogą być podstawą, na bazie której można poczynić indywidualne modyfikacje. Nie bez znaczenia jest system żywienia nazywany dietą nordycką i bałtycką, a także fleksitarianizm czy wegetarianizm. Wymienione systemy żywienia dokładnie opisaliśmy z zespołem specjalistów w podręczniku pod redakcją prof. Piotra Jankowskiego i doc. Michała Czapli „Żywienie w chorobach serca” PZWL. Zarówno nadciśnienie tętnicze, zaburzenia lipidowe, jak i przeszczepienie serca czy zaburzenia rytmu są chorobami kardiologicznymi. Jako dietetycy jesteśmy w stanie pomóc wielu pacjentom znając specyfikę problemów kardiologicznych i mechanizm działania konkretnych składników pokarmowych. Dietetyk ma za zadanie nauczyć pacjenta odżywiać się, a nie tylko jeść. Nowe nawyki powinny być stosowane codziennie a nie okazjonalnie, ponieważ tylko działanie długofalowe będzie dawało pacjentowi korzyści zdrowotne. W rehabilitacji kardiologicznej nie chodzi też o diety elementarne, wybiórcze czy krótkotrwałe radykalne zmiany żywieniowe. Działa to bardzo niekorzystnie i może spowodować dodatkowe powikłania i choroby. To dietetyk decyduje, jaki system żywienia jest pacjentowi potrzebny i jaki mu rekomendować uwzględniając zawsze indywidualne zalecenia.

Jakie produkty wspomagają pacjenta w szybszym dojściu do zdrowia, a jakich należy unikać i dlaczego? 

– Zdecydowanie jadłospis powinien być oparty o produkty z dobrych źródeł, świeże i niewiele przetworzone. Korzystnie będą działać oczywiście różnorodne warzywa, orzechy, pestki, nasiona, kasza gryczana, ryż brązowy, soczewica, cieciorka czy ryby. Zwracam uwagę jednak na produkty sezonowe i regionalne. Powinniśmy korzystać z dobrodziejstw terenu, na którym żyjemy. Dietę śródziemnomorską i DASH można wykonać w warunkach polskich. Należy pamiętać o wzbogaceniu jadłospisów w dary lasu grzyby, owoce leśne a także ryby słodkowodne z polskich jezior i rzek. Ponadto w Polsce dostępne są całorocznie warzywa korzeniowe: marchew, pietruszka, burak, seler czy kapustne, które mogą być bazą wielu korzystnie działających posiłków. Należy pamiętać o różnego rodzaju kaszach, ryżu, pieczywie i produktach zbożowych. Źródłem wody, o której dużo się mówi w chorobach sercowo-naczyniowych, powinny być nie tylko wody mineralne, ale także herbata zielona, czerwona czy kawa bez cukru. Mało doceniane w diecie osób z chorobami układu krążenia są przyprawy: świeże i suszone zioła. Znaczenie prozdrowotne będą miały np. czosnek, majeranek, lubczyk, estragon, kurkuma, imbir.

– Na pewno nie rekomendowałabym produktów wysoko przetworzonych, tym szczególnie przetworzonych wyrobów mięsnych, produktów z dodatkiem cukru i nadmiaru soli. Zwróciłabym uwagę na nadmiar owoców, soków i przetworów owocowych w diecie pacjentów rehabilitowanych kardiologicznie. Należy ostrożnie podchodzić nie tylko do słodyczy bogatych w tłuszcze nasycone, izomery trans i cukier, ale i te z substancjami słodzącymi. Zdecydowanie należy zastanowić się także nad ilością spożywanego alkoholu podczas rekonwalescencji. Problem stanowić też mogą mieszanki przypraw z dużą zawartością soli i cukru. Oczywistym jest, że produkty przeterminowane, zepsute czy źle przechowywane należy wykluczyć z jadłospisu. Dużym problemem u osób rehabilitowanych może być stosowanie produktów bez wskazań np. bezglutenowych czy bezlaktozowych.

Dr n. med. Katarzyna Łokieć podczas 26. Sympozjum Sekcji Rehabilitacji Kardiologicznej i Fizjologii Wysiłku będzie współprowadzącą sesji Sekcji Pielęgniarstwa Kardiologicznego i Pokrewnych Zawodów Medycznych Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego pt. „Dlaczego niektórzy pacjenci nie mają postępów w rehabilitacji?”. Ekspertka wygłosi również prelekcję pod hasłem „Dieta a brak postępów w rehabilitacji”. Zapraszamy do zapoznania się z całym programem merytorycznym konferencji.

26. Sympozjum Sekcji Rehabilitacji Kardiologicznej i Fizjologii Wysiłku odbędzie się w dniach 11-13 maja 2023 r. Serdecznie zapraszamy do rejestracji na stronie: rehabilitacja2023ptk.pl.

Artykuł Rola diety w procesie rehabilitacji kardiologicznej – wywiad z dr n. med. Katarzyną Łokieć pochodzi z serwisu Evereth News.

„Kompleksowa rehabilitacja kardiologiczna to działanie, które wymaga współpracy wielu specjalistów, dlatego że kompleksowo pracujemy z pacjentem, działamy na różnych etapach i w różnych dziedzinach związanych z chorobami układu sercowo-naczyniowego”- podkreśliła w rozmowie z portalem EverethNews.pl prof. Małgorzata Kurpesa.

Prof. dr hab. n. med. Małgorzata Kurpesa, ordynator Oddziału Rehabilitacji Kardiologicznej w Wojewódzkim Szpitalu Specjalistycznym im. Biegańskiego w Łodzi, Przewodnicząca Komitetu Naukowego 26. Sympozjum Sekcji Rehabilitacji Kardiologicznej i Fizjologii Wysiłku, w rozmowie z naszym portalem zaznaczyła, że w proces rehabilitacji kardiologicznej zaangażowani są przedstawiciele różnych zawodów medycznych. Sukces osiągalny jest więc dzięki współpracy m.in. lekarzy kardiologów, lekarzy chorób wewnętrznych, fizjoterapeutów, dietetyków czy psychologów.

Prof. Małgorzata Kurpesa opowiedziała również m.in. o prewencji chorób serca, roli aktywności fizycznej w procesie rehabilitacji kardiologicznej, a także programie KOS-zawał i jego wpływie na rozwój rehabilitacji kardiologicznej. Serdecznie zapraszamy do obejrzenia całego wywiadu:

W dniach 11-13 maja 2023 r. w Hotelu Stok w Wiśle odbędzie się wyjątkowe spotkanie specjalistów z całej Polski – 26. Sympozjum Sekcji Rehabilitacji Kardiologicznej i Fizjologii Wysiłku Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego. Wydarzenie przeznaczone jest dla lekarzy kardiologów, specjalistów rehabilitacji medycznej oraz innych specjalności, którzy w swojej codziennej praktyce zajmują się rehabilitacją i fizjologią wysiłku, ale także dla fizjoterapeutów, pielęgniarek, techników i przedstawicieli innych zawodów medycznych, zainteresowanych tematyką spotkania. Mile widziani będą również studenci wszystkich kierunków medycznych.

Zarejestruj się na 26. Sympozjum Sekcji Rehabilitacji Kardiologicznej i Fizjologii Wysiłku!

Artykuł Rehabilitacja kardiologiczna jest skuteczna i daje dobre wyniki dzięki współpracy wielu specjalistów [WYWIAD] pochodzi z serwisu Evereth News.

Aż 79 proc. Polaków ufa fizjoterapeutom, a zawód ten jest na drugim miejscu pod względem zaufania zaraz po ratownikach medycznych i tuż przed diagnostami laboratoryjnymi – wynika z badania przeprowadzonego przez Kantar. Wyniki badania zaprezentowała Krajowa Izba Fizjoterapeutów (KIF).

Fizjoterapia pozwala szybciej wrócić do sprawności

Badanie przeprowadzono w dniach 10-15 listopada 2022 r. na reprezentatywnej próbie ogólnopolskiej liczącej ponad 1000 osób powyżej 16. roku życia. Jak wynika z badań, fizjoterapeuta stał się zawodem, który staje się bardziej rozpoznawany przez społeczeństwo – aż 48 proc. badanych spontanicznie używa poprawnej nazwy tego zawodu medycznego. Fizjoterapeuci najbardziej rozpoznawalni są wśród osób młodych, wykształconych, dobrze zarabiających oraz korzystających z internetu.

Ponadto, jak pokazało badanie, aż 79 proc. Polaków ufa fizjoterapeutom, a 71 proc. deklaruje, że korzystało z zabiegów fizjoterapeuty osobiście lub korzystał ktoś z bliskich. To wynik o 20 punktów procentowych wyższy w stosunku do badania z roku poprzedniego (2021). Najczęściej z usług fizjoterapeuty korzystają osoby w wieku powyżej 55 lat z wyższym wykształceniem i mieszkające w dużych miastach (powyżej 500 tys. mieszkańców).

– Co ciekawe, pacjenci najczęściej korzystają z leczenia ruchem – czyli z gimnastyki, ćwiczeń, treningów. To budujące, bo z tego wynika, że Polacy odkryli, że fizjoterapia pozwala im szybciej wrócić do sprawności i sami chcą w tym kierunku coś też robić. Współpracują z fizjoterapeutą, wkładając w to również swój duży wysiłek. To dowód na to, że polskie społeczeństwo jest coraz bardziej aktywne – mówi Tomasz Dybek, prezes KIF.

Jak zwróciła uwagę Anna Gołębicka, ekonomista, ekspert komunikacji i zarządzania, nie wszyscy pacjenci korzystają z fizjoterapii refundowanej. Tylko 38 proc. społeczeństwa korzysta z takich zabiegów.

– Zależy nam, by było ich zdecydowanie więcej.  To zarówno dla funduszu zdrowia, jak i dla państwa same korzyści – pacjenci wtedy szybciej wracają do sprawności fizycznej, krócej przebywają na zwolnieniach lekarskich – dodała ekspertka.

Fizjoterapeuci to najmłodsza grupa zawodowa wśród zawodów medycznych

Jak podaje KIF – w Polsce jest 75 243 zarejestrowanych fizjoterapeutów, z czego aż 55 590, czyli 74 proc. to kobiety, a 26 proc. to mężczyźni. Średnia wieku fizjoterapeuty wynosi 38 lat, a więc to najmłodsza grupa zawodowa wśród zawodów medycznych.

– Jesteśmy bardzo aktywni, stale podnosimy nasze kompetencje i dbamy o sprawność osób z różnymi problemami zdrowotnymi, właściwie na każdym etapie ich życia – od noworodka aż po późną starość – podkreśla Weronika Krzepkowska, starszy specjalista ds. współpracy międzynarodowej.

Obecnie najwięcej fizjoterapeutów pracuje w województwie mazowieckim (10 597), śląskim (8 578), małopolskim (8 045), natomiast najmniej – w województwie lubuskim (1 410) i podlaskim (1 803). Zdecydowana większość fizjoterapeutów skończyła studia magisterskie (54 771), natomiast 12 210 posiada licencjat, a 8 262 to technicy.

KIF rozwija kompetencje zawodowe fizjoterapeutów

Krajowa Izba Fizjoterapeutów wystartowała z programem edukacyjnym, który zwiększa kompetencje polskich fizjoterapeutów – „FIZJO-LEARNING – większe kompetencje fizjoterapeutów w pracy z pacjentem chorującym na choroby zakaźne, w tym COVID-19”. W ramach projektu zrealizowane zostaną 853 szkolenia z różnych dziedzin: ortopedii, kardiologii, pulmonologii, neurologii, uroginekologii, onkologii czy pediatrii.

Program jest współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. Jego celem jest podniesienie poziomu kompetencji fizjoterapeutów z całej Polski w zakresie prowadzenia fizjoterapii u pacjentów chorujących na choroby zakaźne, a także rehabilitacji pochorobowej oraz fizjoprofilaktyki.

– Każde szkolenie kończy się egzaminem i certyfikatem, co jest bardzo istotne zarówno dla samych fizjoterapeutów, ale i dla ich pracodawców, a co za tym idzie, pośrednio również dla pacjentów, którzy będą korzystać z efektów tych szkoleń i umiejętności fizjoterapeutów – wskazuje Rafał Trąbka – wiceprezes KIF. – Chcemy dotrzeć do około 20 tys. fizjoterapeutów. Zakładamy, że będzie to znacząca grupa, która w perspektywie czasu, będzie mocno oddziaływała na zdrowie pacjentów w naszym kraju. Każda inwestycja w wiedzę i kompetencje medyka to także inwestycja w pacjenta – dodaje.

W ramach projektu fizjoterapeuci mogą skorzystać z bezpłatnej platformy edukacyjnej FIZJA, w której znajdą szkolenia online (docelowo będzie ich 60), a także z bezpłatnych szkoleń stacjonarnych, organizowanych na terenie całej Polski (ruszyły od stycznia 2023 r.). Na szkolenia mogą zapisywać się fizjoterapeuci z całej Polski, bez względu na formę i miejsce zatrudnienia.

Zgłoszenia na szkolenia przyjmowane są drogą online za pośrednictwem platformy e-learningowej. Ze szkoleń online uczestnik może skorzystać w ciągu 20 tygodni od momentu podpisania umowy bez żadnych ograniczeń. W tym czasie może również skorzystać z maksymalnie 5 wybranych szkoleń stacjonarnych.

– Jedynym obowiązkowym szkoleniem, przez które musi przejść każda osoba rejestrująca się na platformę, jest przejście przez szkolenie z zakresu COVID-19. Potem fizjoterapeuta ma już dostęp do wszystkich szkoleń online oraz rekrutacji na szkolenia stacjonarne – powiedziała Patrycja Bartnicka–Kamać – Kierownik Działu Szkoleń.

Źródło: KIF

Artykuł Zawód fizjoterapeuty cieszy się coraz większym zaufaniem Polaków pochodzi z serwisu Evereth News.

Już w maju w Hotelu Stok w Wiśle odbędzie się interdyscyplinarne spotkanie specjalistów z całej Polski – 26. Sympozjum Sekcji Rehabilitacji Kardiologicznej i Fizjologii Wysiłku. W programie merytorycznym uwzględniono aż 20 przeróżnych sesji, niemal 100 wykładów, panele dyskusyjne, warsztaty i sesje przypadków klinicznych. Serdecznie zapraszamy do zapoznania się z programem merytorycznym.

26. Sympozjum Sekcji Rehabilitacji Kardiologicznej i Fizjologii Wysiłku Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego (Wisła, 11-13 maja) to coroczne spotkanie specjalistów, zajmujących się rehabilitacją kardiologiczną, prewencją chorób układu krążenia i innymi formami aktywności fizycznej, która ma prowadzić do poprawy stanu naszego zdrowia. Trzydniowa konferencja przeznaczona jest dla lekarzy kardiologów, specjalistów rehabilitacji medycznej oraz innych specjalności, którzy w swojej codziennej praktyce zajmują się rehabilitacją i fizjologią wysiłku, ale także dla fizjoterapeutów, pielęgniarek, techników i przedstawicieli innych zawodów medycznych, zainteresowanych tematyką spotkania. Mile widziani będą również studenci wszystkich kierunków medycznych. Serdecznie zapraszamy do rejestracji na stronie konferencji: rehabilitacja2023ptk.pl.

Sprawdź program merytoryczny!

Jaka jest tematyka konferencji?

Jak podkreśliła dr n. med. Agnieszka Mawlichanów, Przewodnicząca Sekcji Rehabilitacji Kardiologicznej i Fizjologii Wysiłku (SRKiFW) PTK, w programie naukowym konferencji znajdują się liczne sesje naukowe, warsztaty praktyczne przygotowane przez SRKiFW oraz zaprzyjaźnione sekcje i asocjacje PTK. Zaplanowano również sesję prac oryginalnych i przypadków klinicznych. Wśród tematów przewodnich konferencji znajdują się:

• rehabilitacja w dobie pandemii i po pandemii COVID-19;
• telerehebilitacja i rehabilitacja hybrydowa;
• rehabilitacja kardiologiczna w specyficznych grupach pacjentów;
• programy KOS-zawał i KONS;
• nowe standardy ESC, PTK  i SRKiFW;
• testy wysiłkowe i testy spiroergometryczne;
• monitorowanie wysiłku fizycznego;
• prewencja pierwotna i wtórna chorób sercowo-naczyniowych;
• farmakoterapia pacjentów rehabilitowanych kardiologicznie i nie tylko;
• sport i aktywność sportowa w kardiologii;
• czynniki ryzyka chorób układu krążenia.

11 maja – aktywność sportowa i rehabilitacja kardiologiczna

Pierwszy dzień konferencji w czwartek, 11 maja, rozpoczniemy od sesji przypadków klinicznych Klubu 30 pod hasłem „Jak, kiedy i czy w ogóle? Aktywność sportowa u pacjenta”, a jednocześnie na drugiej sali wykładowej zajmiemy się kwestią rehabilitacji (w tym hybrydowej) w niewydolności serca.

W czwartek uczestnicy będą mieli również okazję wysłuchania sesji Sekcji Kardiologii Sportowej PTK na temat aktywności fizycznej w różnych patologiach układu sercowo-naczyniowego. Z kolei podczas sesji Asocjacji Niewydolności Serca PTK porozmawiamy na temat wyzwań w terapii i diagnostyce zaawansowanej niewydolności serca, a w trakcie sesji Asocjacji Elektrokardiologii Nieinwazyjnej i Telemedycyny PTK pochylimy się nad kwestią wysiłku fizycznego i arytmii w świetle niedawno opublikowanych dokumentów Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego.

Interesujące tematy wykładów pierwszego dnia konferencji to również: alternatywne formy treningu w rehabilitacji kardiologicznej, opieka koordynowana w kardiologii, optymalizacja leczenia farmakologicznego u pacjentów z niewydolnością serca.

Na koniec pierwszego dnia konferencji odbędzie się Otwarcie Sympozjum, a także walne zgromadzenie członków SRKiFW.

12 maja – pacjent, którego na długo zapamiętam

Drugi dzień konferencji rozpoczniemy o godzinie 10:30 sesją seSekcji Pielęgniarstwa Kardiologicznego i Pokrewnych Zawodów Medycznych pod hasłem „Dlaczego niektórzy pacjenci nie mają postępów w rehabilitacji?”. Eksperci na drugiej sali wykładowej będą z kolei poruszać kwestię praktycznych aspektów rehabilitacji kardiologicznej. Ponadto równocześnie będą odbywać się warsztaty ergospirometryczne, EKG i na temat regulacji autonomicznej w rehabilitacji.

W piątek uczestnicy będą mogli uczestniczyć w sesjach poruszających następującą tematykę: zalecenia aktywności fizycznej dla osób z wybranymi chorobami przewlekłymi, niewydolność serca w rehabilitacji kardiologicznej, sedentary behaviour. Podczas drugiego dnia konferencji warto również zwrócić uwagę na sesję prac oryginalnych i kazuistycznych, a także wymianę doświadczeń pomiędzy specjalistami podczas sesji pt. „Mój pacjent z rehabilitacji kardiologicznej, którego na długo zapamiętam”.

13 maja – rehabilitacja w kardiochirurgii

13 maja w sobotę pochylimy się m.in. nad kwestią rehabilitacji w kardiochirurgii, podczas tej sesji eksperci powiedzą m.in. o prehabilitacji i wczesnej rehabilitacji, opiece pielęgniarskiej i współpracy z fizjoterapeutą na oddziale pooperacyjnym, opiece psychologicznej przed zabiegiem i w okresie pooperacyjnym, a także o powikłaniach po zabiegach kardiochirurgicznych. Będziemy mieli również okazję, by posłuchać o realizacji europejskich wytycznych w polskich warunkach w odniesieniu do leczenia przeciwkrzepliwego w wybranych sytuacjach klinicznych.

Na koniec ostatniego dnia konferencji organizatorzy zaplanowali sesję Polskiego Towarzystwa Medycyny Sportowej oraz sesje: Sekcji Farmakoterapii Sercowo-Naczyniowej PTK, Sekcji Prewencji i Epidemiologii PTK.

Sprawdź program merytoryczny!

Zarejestruj się na 26. Sympozjum Sekcji Rehabilitacji Kardiologicznej i Fizjologii Wysiłku!

Źródło: rehabilitacja2023ptk.pl

Artykuł Sprawdź program merytoryczny 26. Sympozjum Sekcji Rehabilitacji Kardiologicznej i Fizjologii Wysiłku! pochodzi z serwisu Evereth News.

Dolegliwość trzaskającego palca może dotyczyć każdej osoby, niezależnie od wieku. Uszkodzenie najczęściej powstaje na skutek mechanicznego urazu. Sprawdź, jakie są metody leczenia i objawy trzaskającego palca.

Palec trzaskający charakteryzuje się występowaniem trudności ze zginaniem i prostowaniem palca/palców u rąk, najczęściej kciuka, palca serdecznego, wskazującego i małego. Dolegliwość ta rzadko dotyczy stóp. Istotą tej choroby jest stan zapalny w więzadle obrączkowym ścięgna mięśni zginaczy palca ręki, na wysokości stawu śródręczno-palcowego.

Trzaskające palce uważane są za chorobę zawodową u osób, które wykonują powtarzalnie, ciągle takie same ruchy.

Przyczyny trzaskającego palca

Schorzenie to może być spowodowane wadą wrodzoną, która ogranicza elastyczność ścięgien w palcach. Na tą chorobę ma wpływ długotrwałe napięcie mięśniowe. Przyczyną palca trzaskającego mogą być również zwłóknienia, zwapnienia, reumatoidalne zapalenie stawów, choroby układowe, np. łuszczyca lub toczeń, blizny pooperacyjne, przebyte złamania w okolicy śródręcza i paliczków.

Jakie są objawy trzaskającego palca?

Pierwsze objawy trzaskającego palca to ból i zmniejszona ruchliwość palców. Utrudnia to codzienne funkcjonowanie i wykonywanie precyzyjnych ruchów. Bardzo charakterystyczne dla tego schorzenia jest także przeskakiwanie lub klikanie podczas ruchu prostowania i zginania między paliczkami palców. Może występować także obrzęk lub zgrubienie w miejscu zapalenia, czemu  towarzyszy nieprzyjemne uczucie zesztywnienia palca. Skóra może być zaczerwieniona. W przypadku zaawansowanego stanu może dojść do przykurczu. Bardzo często pacjenci rano nie są w stanie wyprostować palca i muszą robić to drugą ręką. Najgroźniejszym powikłaniem nieleczonego schorzenia może być utracenie całkowitej możliwości chwytania.

W przypadku wystąpienia objawów należy zgłosić się do ortopedy.

Rozpoznanie i leczenie trzaskającego palca

Diagnostyka trzaskającego palca polega na przeprowadzeniu przez ortopedę dokładnego badania klinicznego. Zakres takiego badania obejmuje: USG ścięgien, mięśni i pochewek ścięgnistych, które uwidaczniają stopień zaawansowania zapalenia, a także jakość ruchu ścięgna względem pochewki. Bardzo często zlecane są także badania krwi.

Lekarz podczas wizyty bada palce w kierunku ruchomości, a także sprawdza, w którym momencie przy zgięciu występuje ból.

Leczenie trzaskającego palca może odbywać się dwutorowo: zachowawczo lub operacyjnie. Wszystko zależy od tego jak zaawansowana jest choroba i kiedy została wykryta. Decyzję o dalszym leczeniu podejmuje lekarz na podstawie wcześniej wykonanych badań.

Rehabilitacja może być formą leczenia zachowawczego. Taka forma polega głównie na wykonywaniu:

• zabiegów fizykoterapeutycznych, m.in. laseroterapii, ciepłolecznictwa magnetoterapii czy krioterapii;
• kinezyterapii (ćwiczenia czynne i czynno-bierne w obrębie stawów międzypaliczkowych, śródręczno-paliczkowych i nadgarstka, a także ćwiczenia rozciągające);
• drenażu limfatycznego w przypadku obecności obrzęku.

Leczenie operacyjne trzaskającego palca polega na wykonaniu małego nacięcia po stronie dłoniowej. Zabieg najczęściej przeprowadzany jest w miejscowym znieczuleniu. Palec powinno się oszczędzać do czasu wyjęcia szwów, czyli 10-14 dni po zabiegu. Aby dojść do pełnej sprawności, zaleca się rehabilitację pooperacyjną.

Rehabilitację pooperacyjną można zacząć już w drugiej dobie od zabiegu. Na początku wykonywane ruchy powinny charakteryzować się małą intensywnością i nie przekraczając granicy bólu. Oprócz rehabilitacji zachowawczej wysoką skutecznością charakteryzuje się dościęgnowa iniekcja kortykosteroidów z zawartością środka znieczulającego.

Źródło: polecanyortopeda.pl, luxmed.pl, poradnikzdrowie.pl, chirurgrekigdansk.pl

Artykuł Trzaskający palec – przyczyny, objawy, metody leczenia i rehabilitacja pochodzi z serwisu Evereth News.

Wiele osób w ramach postanowień noworocznych planuje zwiększyć aktywność fizyczną. Dr n. med. Kamil Klupiński, fizjoterapeuta z Łodzi, podkreśla, że to dobry pomysł, ponieważ ruch oddziałuje na nasz organizm prozdrowotnie. Ekspert przestrzega jednak, by aktywność fizyczną zwiększać racjonalnie.

– Zwiększenie aktywności fizycznej, które wiele osób ma w planach w ramach noworocznych postanowień, to dobry pomysł, bo ruch oddziałuje na nasz organizm prozdrowotnie. Utrzymuje nasze ciało w dobrej kondycji, zwiększa wydolność, sprawność; poprawia zakres ruchu stawów, wzmacnia mięśnie, pozytywnie wpływa także na zdrowie psychiczne. Jednak aktywność, zwłaszcza podejmowana po okresie przerwy, powinna być w sposób racjonalny dostosowana do aktualnych możliwości fizycznych naszego organizmu – podkreśla dr Kamil Klupiński.

„Najprostszą i najtańszą formą ruchu jest bieganie”

Aktywność fizyczna przyczynia się do redukcji tkanki tłuszczonej. Dr Klupiński zaznacza jednak, że cel ten można osiągnąć jedynie przy zachowaniu również odpowiedniej diety, a także systematyczności. W opinii eksperta najlepszą formą aktywności fizycznej będzie co drugi dzień bieganie, ćwiczenia na siłowni czy pływanie na basenie.

– Najprostszą i najtańszą formą ruchu jest bieganie, które rozrusza nasze stawy, wzmocni mięśnie, zwiększy wydolność. Jednak nawet decydując się na tę popularną formę ruchu, musimy zwrócić uwagę na kilka czynników, które pomogą uniknąć kontuzji. Kluczowy jest m.in. wybór odpowiedniej nawierzchni. Dobrze jest biegać po miękkim podłożu – trawie czy ziemi i jeśli nie mamy dostępu do specjalnych torów biegowych, to np. w parku należy wybierać alejki, na których nie ma płyt chodnikowych, czy asfaltu. Kolejna istotna sprawa to dopasowanie obuwia do biegania – wyjaśnia fizjoterapeuta.

Ekspert dodaje, by każdy trening rozpoczynać od rozgrzewki – rozciągnięcia mięśni i rozruszania stawów. Natomiast samo bieganie dobrze jest rozpocząć od truchtu, a z każdym dniem zwiększać dystans i tempo. Rozgrzewkę należy również wprowadzić po treningu, a bieg zakończyć truchtem, by wyciszyć przeciążony organizm.

Bezpieczne i mało urazowe formy ruchu

Nordic walking to również dobry pomysł na zwiększenie aktywności fizycznej. Często wybierają go osoby starsze. Podczas chodzenia z wykorzystaniem specjalistycznych kijków pracuje bardzo dużo mięśni i odciążane są jednocześnie stawy. Zmniejsza się również nacisk na chrząstkę oraz powierzchnie stawowe, co prowadzi na przestrzeni czasu do redukcji bólu pochodzenia stawowego. Nordic walking można uprawiać niezależnie od pory roku.

Jazda na rowerze to również mało urazowa i bezpieczna forma aktywności fizycznej, zalecana w każdym wieku. Ta forma ruchu pozwala na szybkie spalanie kalorii i jest wskazana szczególnie osobom z wysokim stężeniem cholesterolu we krwi, gdyż pomaga obniżyć poziom jego frakcji LDL. Z kolei przy nadciśnieniu i bólach kręgosłupa dobrą formą aktywności fizycznej może okazać się pływanie.

Jak zwiększyć aktywność fizyczną w Nowym Roku?

– Aby nie zrobić sobie krzywdy, realizację noworocznych postanowień należy wcześniej zaplanować, dając sobie trochę czasu na zyskanie kondycji. Nie powinniśmy oczekiwać, że wstaniemy z kanapy i od razu przebiegniemy wiele kilometrów, czy wykonamy imponującą liczbę ćwiczeń z maksymalnym obciążeniem na siłowni – wskazuje dr Klupiński.

Ekspert zwrócił również uwagę, że nie należy obawiać się ćwiczeń siłowych, które wielu osobom kojarzą się jedynie z robieniem tzw. rzeźby. Na siłowni można natomiast wzmocnić mięśnie, co szczególnie zapewnia prawidłowe wykonywanie czynności ruchowych i pozwala kontrolować postawę ciała.

Jak rozpocząć trening siłowy?

Treningi siłowe seniorzy mogą rozpocząć od ćwiczeń z wykorzystaniem oporu własnego ciała, a potem sprzętu pomocniczego – ciężarków, gum, piłek lekarskich. W tego typu ćwiczeniach istotne jest stopniowe zwiększanie oporu przeciwstawianego pracującym mięśniom.

Trening siłowy, jak zaleca dr Klupiński, warto skonsultować z fizjoterapeutą sportowym lub trenerem personalnym. „Z poradami z internetu byłbym ostrożny, bo można tam znaleźć różne rzeczy, zarówno dobre jak i złe, a czasem po prostu nieodpowiednie dla początkującego sportowca-amatora” – zaznaczył ekspert. Konsultacja z ekspertem pomoże w wyborze zestawu ćwiczeń, które będą odpowiednie dla poziomu danej osoby. „Trening będzie wtedy przyjemniejszy, efektywniejszy i uchronimy się przed kontuzjami” – radzi fizjoterapeuta.

Źródło: PAP

Artykuł Postanowienia noworoczne. Ekspert: aktywność fizyczną zwiększajmy racjonalnie pochodzi z serwisu Evereth News.

– Nie wystarczy powiedzieć, że powinno się coś zrobić. O tym, mniej więcej, wszyscy wiedzą. Tak samo, że nie powinno się palić papierosów ani jeść niektórych rzeczy w dużych ilościach. Powiedzieć i pokazać, jak zacząć ćwiczyć, to – jak mówi kardiolog sportowy, prof. dr hab. n. med. Łukasz Małek – trzeba zrobić, aby w końcu coś się zmieniło.  W rozmowie z Evereth News prof. Małek opowiada o problemach serca i treningowych mitach, o swoich pacjentach i zbliżającej się 14. Konferencji Sekcji Kardiologii Sportowej.

Dla serca życie jest proste. Dopóki może, bije. Regularna aktywność fizyczna (trening) wyzwala liczne procesy adaptacyjne, m.in. w układzie krążenia, oddechowym, nerwowym i w mięśniach szkieletowych. Serce sportowca jest większe niż u osób nietrenujących. Wskutek wieloletniego treningu u osób wykonujących regularnie intensywną pracę fizyczną dochodzi do powiększenia serca i zwolnienia jego rytmu. Statystycznie serce sportowca też bije dłużej.

Podstawowym zadaniem kardiologa sportowego jest badanie serc sportowców amatorów i zawodowców. Poza tym, zajmuje się promowaniem aktywności fizycznej jako elementu zdrowego stylu życia.

Tomasz Nowak, Evereth News: Panie Profesorze, kto zazwyczaj trafia do pana gabinetu?

Prof. Łukasz Małek: – Kardiologia sportowa wyszła od tego, że zajmowała się sercami sportowców – wyczynowych lub pół wyczynowych. To były początki. Dzisiaj jest to dziedzina, która zajmuje się głównie amatorami, ze względu na ich dużą liczbę: młodymi zawodnikami, ambitnymi amatorami w średnim wieku i osobami starszymi w kategorii masters. Są to głównie osoby, które uczestniczą w maratonach, półmaratonach i Ironmanach. Są też pacjenci po chorobach i z różnego rodzaju powikłaniami.

W Polsce pokutuje nastawienie na szpitalną opiekę nad pacjentami, którzy już są chorzy. Dominuje model skoncentrowany na leczeniu chorób i powikłań, zamiast na zapobieganiu. Dlatego często trafiają do mnie pacjenci, którzy mają już jakieś problemy. Na szczęście zwiększa się też liczba sportowców bardziej świadomych i dbających o zdrowie, którzy przechodzą regularne badania.

Jak często powinniśmy trenować, aby zmniejszyć ryzyko chorób serca?

– Według zaleceń jest to 150 min. ćwiczeń w tygodniu. Oczywiście, nie jednorazowo. Aby uzyskać optimum korzyści, powinny dominować ćwiczenia aerobowe. Chodzi przede wszystkim o trening tlenowy, np. bieganie. Jest to jednak minimum. Jeśli zwiększymy tę ilość dwu lub trzykrotnie – korzyści, jakie uzyskamy, będą optymalne. Czyli powinniśmy dążyć do nawet 450-600 min. umiarkowanej intensywności tygodniowo.

Czy serce „lubi” tylko umiarkowaną intensywność?

– Nie jest tak, że musimy ograniczać się wyłącznie do wysiłku o umiarkowanej intensywności. Można powiedzieć, że zdrowe serce lubi wysiłek umiarkowany rozłożony w dłuższym czasie lub bardziej intensywny trening, który trwa krócej. Korzyści są pochodną iloczynu czasu i intensywności. Jeśli zwiększymy intensywność, wtedy możemy skrócić czas. Warto też dodać do swoich aktywności raz lub dwa razy w tygodniu trening siłowy. Trening wytrzymałościowy nie wpływa tak bardzo na kości i siłę mięśniową, jak ten zbudowany w oparciu o pracę na większych ciężarach. Dla uzyskania pełni korzyści należy też dodać ćwiczenia rozciągające oraz stabilizujące równowagę. No i trzeba też pamiętać o regeneracji.

Jakie są mity związane z aktywnością ruchową?

– W obiegu istnieje wiele mitów związanych z aktywnością fizyczną, np. taki: żeby być aktywnym trzeba być sportowcem i trenować w klubie. A tu tak naprawdę chodzi o ruch. Może być to spacer lub inna aktywność, np. ruch wokół domu i w najbliższej okolicy. Kolejny mit zakłada, że aktywność w pracy przekłada się na zdrowie, tak samo jak aktywność spontaniczna, wykonywana w czasie wolnym. Tak nie jest. Badania pokazują, że praca, w której dużo się stoi, chodzi i ogólnie rusza, nie zastąpi czasu poświęconego na trening. Nie ma też czegoś takiego, jak sezon na aktywność fizyczną. Wypad za miasto na rower lub tygodniowy wyjazd na narty nie sprawi, że nagle będziemy wysportowani. O swoją formę i zdrowie dbamy przez cały rok.

Czym zajmuje się kardiolog sportowy? 

– Zajmujemy się oceną bezpieczeństwa i ryzyka. Sprawdzamy, czy u osób aktywnych występują choroby serca i czy ze względów bezpieczeństwa należy ograniczyć ich intensywną aktywność ruchową, aby uniknąć nieszczęśliwych wypadków. Ale trzeba też pamiętać, że serca osób, które są bardzo aktywne wyglądają nieco inaczej. Staramy się zatem nie wylewać dziecka z kąpielą.  Właściwe zróżnicowanie co jest normą adaptacyjną, a co jest nieprawidłową zmianą – to są zadania kardiologów sportowych. Uczymy też tego kardiologów ogólnych, którzy nie mają na co dzień do czynienia ze sportowcami. Serce, szczególnie u młodych sportowców, którzy trenują sporty wytrzymałościowe, powiększa się symetrycznie. Przez to bije też wolniej. Może być to nawet 30 kilka uderzeń na minutę. Chodzi o to, żeby znać te zmiany i umieć odróżnić te, które są prawidłowe od tych potencjalnie sugerujących podłoże choroby serca. Osobom z ewentualną chorobą serca też nie powinniśmy zabraniać aktywności, a jedynie dostosować jej zakres, rodzaj, intensywność do rodzaju choroby i jej stadium zaawansowania czy obecności powikłań

Co pomaga kardiologom sportowym w rozpoznawaniu tych zmian?

– Kardiologia sportowa rozwija się bardzo dynamicznie. Jest coraz więcej dokumentów i wytycznych, które mówią jak te zmiany interpretować. Powszechnie stosowane są badania EKG i echo serca, które najczęściej są wystarczające, aby określić, co u sportowców jest jeszcze normą, a co już nie. Badamy przypadki kliniczne zawodowych sportowców. Powstało też wiele nowych badań związanych z większym zainteresowaniem sportem wśród sportowców amatorów. Mówimy tu także o sytuacjach ekstremalnych, takich jakie panują  podczas wypraw wysokogórskich, nurkowania sportowego czy wielodniowych ultramaratonów na pustyni. Z wyników prac korzystają zarówno amatorzy, jak i zawodowcy. Jest to bardzo ważne, żeby niepotrzebnie nie zakazywać sportowcom czy osobom aktywnym uprawiania sportu tylko dlatego, że mają te odstępstwa, które są nietypowe w stosunku do osób, które nie są aktywne.

Przed nami 14. Konferencja Sekcji Kardiologii Sportowej. Co będzie tematem tegorocznej edycji wydarzenia? Kto jej jest adresatem? 

– Zostanie omówionych wiele aspektów czysto kardiologicznych. W programie znajdą się też elementy zrozumiałe dla uczestników, którzy nie są kardiologami. Wykład inaugurujący  profesora Tomasa Vetrovsky’ego z Uniwersytetu Karola w Pradze poruszy zagadnienia strategii, które są pomocne w zwiększaniu aktywności fizycznej w populacji ogólnej. Obejmują one różne sposoby wsparcia i motywacji, wyznaczania celów oparte także o wykorzystanie narzędzi, takich trackery czy zegarki.

Tematyka wykładów i warsztatów jest dedykowana nie tylko kardiologom, ale również lekarzom sportowym i podstawowej opieki zdrowotnej. Są to lekarze tych specjalności, do których często w pierwszej kolejności „trafiają” sportowcy. Od kiedy został zniesiony wymóg uzyskania zaświadczeń od możliwości uprawiania wyczynowego sportu od lekarza specjalisty u osób do 23 roku życia, to właśnie lekarze rodzinni często jako pierwsi spotykają się ze sportowcami. Dlatego wiedza o tym, kiedy można uprawiać sport wyczynowy, a kiedy nie można do tego dopuścić, jest bardzo ważna dla lekarzy tej specjalności. Lekarze medycy sportowej, którzy często wywodzą się ze środowiska ortopedycznego, także znajdą coś dla siebie. Jeżeli w trakcie zawodów występują bowiem sytuacje bezpośredniego zagrożenia życia, to są to najczęściej incydenty kardiologiczne. Zatrzymanie krążenia jak u Eriksena w meczu Mistrzostw Europy, pokazuje, że w pierwszej kolejności na to trzeba zwracać uwagę i być przygotowanym na natychmiastową interwencję.

Poza wykładami zostaną przeprowadzone też zajęcia praktyczne i warsztaty. Czego będą one dotyczyć?

– Zostaną poprowadzone warsztaty EKG. Jest to podstawowe badanie u sportowców. Zostaną omówione przypadki kliniczne, a także porozmawiamy o sportowcach masters – jak ich badać, na co zwracać uwagę. Na konferencji znajdą odpowiedź na swoje pytania osoby, które same borykają się z różnymi chorobami serca, np. kardiomiopatią lub kanałopatią.

Kardiolog sportowy współpracuje z przedstawicielami innych zawodów medycznych. Czy im także zostanie poświęcona część wykładów?

– Tak. Część wykładów zostanie poświęcona diecie czy chorobom cywilizacyjnym. Coraz większa grupa osób, które do nas trafiają to osoby aktywne, które chcą trenować świadomie. To jest fajne. W sport wplecione są jednak kontuzje, problemy mięśniowo-szkieletowe, dlatego współpracujemy z fizjologami i ortopedami, kiedy wymagana jest operacja lub zabieg korekcyjny. Współpracujemy też z innymi specjalnościami medycznymi. Np. w przypadku stwierdzenia nieprawidłowego stężenia glukozy pacjent zostaje przekazany do diabetologa. Z dietetykami pracujemy nad zmianą stylu życia pacjenta na zdrowszy. Jeśli zdarzają się problemy ze stresem w pracy lub życiu codziennym, problemy ze snem, wtedy pacjent zostaje skierowany do psychologa lub specjalisty od zaburzeń snu.

Spotkania i konferencje z pewnością wpływają na rozwój tej dziedziny. Co jeszcze powinno się zmienić, aby praca kardiologów sportowych była bardziej efektywna? 

– Budujemy świadomość i tłumaczymy, na czym polega zdrowy tryb życia oparty na aktywności fizycznej. Nie wystarczy jednak powiedzieć, że powinno się coś robić. O tym wie każdy. Tak samo jak to, że nie powinno się palić papierosów ani jeść w dużych ilościach niektórych potraw. Powiedzieć i pokazać, jak zacząć ćwiczyć, na czym to polega – to trzeba zrobić, aby w końcu coś się zmieniło. Inną rzeczą, która powinna ulec zmianie to zbyt konserwatywne podejście pewnych grup lekarzy. Zdarza się, że niepotrzebnie zakazują aktywności fizycznej osobom bez jakichkolwiek przeciwwskazań. Uważają, że wszystko ponad lekką aktywność fizyczną jest już niebezpieczne. W ten sposób wyrządzają krzywdę swoim pacjentom. Zapominają, jakie korzyści daje regularna aktywność fizyczna. W skali populacyjnej korzyści zawsze będą większe niż ryzyko.

Nasze organizmy rozwinęły się pod wpływem aktywności fizycznej, która przez setki tysięcy lat była czymś normalnym dla człowieka. Zapomnieliśmy o tym, że jesteśmy zwierzętami, nie komputerami. Ewolucyjnie nie jesteśmy przystosowani do spędzania całych dni w biurze w pozycji siedzącej. Jeśli tego nie zmienimy, nasze organizmy będą cierpiały. Z tym trzeba walczyć.

Profesor Łukasz Małek jest kardiologiem sportowym. Sam regularnie uprawia sport. Jest ultramaratończykiem i biegaczem trailowym. Trenuje 4-5 razy w tygodniu. Dla zdrowia!

Artykuł „Serca osób, które są aktywne wyglądają inaczej.” Rozmowa z kardiologiem sportowym prof. Łukaszem Małkiem pochodzi z serwisu Evereth News.

„Skandalem jest obniżanie wycen w świadczeniach fizjoterapii domowej, które przecież od lat i tak są poniżej kosztów realizacji” – wskazuje Krajowa Izba Fizjoterapeutów. Samorząd apeluje o podniesienie wycen, a także alarmuje o złej sytuacji w fizjoterapii. Stanowisko KIF ws. projektu zarządzenia NFZ poprało Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej.

Projekt zarządzenia Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia opublikowany 10 grudnia br. zmienia zarządzenie w sprawie określania warunków zawierania i realizacji umów w rodzajach rehabilitacja lecznicza oraz programy zdrowotne w zakresie świadczeń – leczenie dzieci i dorosłych ze śpiączką. KIF podkreśla, że wiele zapisów w tym projekcie budzi zastrzeżenia, a szczególnie sposób wyceny fizjoterapii domowej oraz minimalne zmiany w rozliczaniu fizjoterapii ambulatoryjnej, które nadal nie pokrywają realnych kosztów realizacji świadczeń.

„MZ proponuje obniżenie wycen fizjoterapii domowej, minimalny wzrost wyceny fizjoterapii ambulatoryjnej oraz dalsze ograniczanie dostępu dla pacjentów” – podkreśla samorząd.

Obniżenie świadczeń to skandal w obliczu wysokiej inflacji i wzrostu kosztów działalności

Krajowa Izba Fizjoterapeutów kategorycznie sprzeciwiła się propozycjom zawartym w projekcie zarządzenia, które skutkują obniżeniem świadczeń fizjoterapeutycznych. Jak wskazano „skandalem jest obniżanie wycen w świadczeniach fizjoterapii domowej, które przecież od lat i tak są poniżej kosztów realizacji”.

Izba zwraca uwagę, że obecnie mamy do czynienia z wysoką inflacją i wzrostem kosztów działalności, np. cen prądu, najmu czy wywozu odpadów, a także ze wzrostem najniższego wynagrodzenia niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych. Ponadto rosną koszty związane z koniecznością zachowania reżimu sanitarnego i zapewnienia bezpieczeństwa pacjentom w obliczu pandemii COVID-19 (środki dezynfekujące, maseczki, rękawice, jednorazowe fartuchy, inna odzież specjalistyczna).

„Symboliczny wzrost wyceny świadczeń ambulatoryjnych w żaden sposób nie równoważy i nie pokrywa kosztów działalności, które prawdopodobnie nadal będą rosły. Pamiętajmy, że wyceny fizjoterapii nie zwiększyły się od ponad 15 lat. Tymczasem NFZ proponuje obniżkę świadczeń, które już teraz są nierentowne” – wskazuje Izba.

Działania NFZ mogą doprowadzić do likwidacji podmiotów

KIF apeluje o podniesienie wycen, a także alarmuje o złej sytuacji w publicznej fizjoterapii. Zdaniem Izby przyjęcie zmian zaproponowanych w projekcie zarządzenia poprowadzi do kolejnych ograniczeń w dostępności do świadczeń do rehabilitacji dla polskich pacjentów, na które już dzisiaj oczekuje się nawet kilka lat. „Konieczne są zmiany w organizacji systemu rozliczania. Propozycje zawarte w projekcie zarządzenia w żaden sposób nie wpłyną na skrócenie kolejek” – dodaje samorząd i wskazuje, że działanie NFZ może doprowadzić do likwidacji podmiotów, które nie mają szansy przeniesienia kosztów na inne obszary prowadzonej działalności leczniczej.

Krajowa Izba Fizjoterapeutów wezwała fizjoterapeutów do masowego składania opinii do tego projektu, na adres wskazany przez NFZ – rehabilitacja.dsoz@nfz.gov.pl – oraz wysyłanie kopii do ministra zdrowia (sekretariat-mmi@mz.gov.pl), Prezesa NFZ (sekretariat.prezes@nfz.gov.pl) oraz Agencji Oceny Technologii Medycznych i Taryfikacji (sekretariat@aotm.gov.pl).  KIF zwróciło się również do fizjoterapeutów o przesyłanie indywidualnych kalkulacji kosztów realizacji świadczeń na adres biuro@kif.info.pl. Zdaniem Izby kolejne kalkulacje ułatwią zbudowanie pełnego obrazu finansowania fizjoterapii w publicznym systemie ochrony zdrowia.

NRL: „Obniżenie wyceny świadczeń jest działaniem w żadnej mierze nieuzasadnionym”

Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej w stanowisku z 22 grudnia br. negatywnie oceniło obniżenie wyceny świadczeń fizjoterapii domowej. NRL również wskazało na wzrost kosztów realizacji świadczeń w obliczu aktualnej sytuacji gospodarczej oraz wymogów związanych z zachowaniem reżimu sanitarnego.

„Obniżenie wyceny świadczeń z zakresu fizjoterapii domowej jest działaniem w żadnej mierze nieuzasadnionym, tym bardziej, że już teraz udzielanie tego rodzaju świadczeń odbywa się poniżej realnych kosztów” – wskazał samorząd lekarski i zaznaczył, że wprowadzenie projektowanych zmian będzie prowadziło do znacznego ograniczenia do dostępu do rehabilitacji domowej, a w konsekwencji do pogorszenia zdrowia wielu pacjentów.

NRL w pełnym zakresie poparło uwagi do projektu zarządzenia zgłaszane przez środowisko fizjoterapeutów oraz Krajową Izbę Fizjoterapeutów.

KIF zapowiada spotkanie konsultacyjne na 11 stycznia

Krajowa Izba Fizjoterapeutów zaprosiła na 11 stycznia 2022 r. do swojej siedziby przy Pl. S. Małachowskiego w Warszawie największe organizacje zrzeszające fizjoterapeutów na spotkanie konsultacyjne poświęcone obecnej sytuacji fizjoterapii w systemie publicznej ochrony zdrowia. Zaproszenie wystosowano do towarzystw naukowych: Stowarzyszenia Fizjoterapia Polska, Polskiego Towarzystwa Fizjoterapii, Polskiego Stowarzyszenia Specjalistów Fizjoterapii, oraz związków zawodowych: Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Pracowników Diagnostyki Medycznej i Fizjoterapii, Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Fizjoterapia oraz Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Pracowników Fizjoterapii. Zaproszenie otrzymał także Konsultant Krajowy w dziedzinie fizjoterapii.

„Celem spotkania jest wypracowanie podstaw funkcjonowania publicznej fizjoterapii, które będą warunkami brzegowymi w rozmowach z Ministrem Zdrowia i Prezesem NFZ, zarówno w obszarze wycen jak i organizacji realizacji świadczeń. Kompromis jest konieczny i musimy go sformułować jako środowisko” – wskazuje KIF.

Izba podkreśla, że konieczne jest wypracowanie kluczowych postulatów, które określą funkcjonowanie publicznej fizjoterapii w najbliższej przyszłości. Pomysły można zgłaszać do 10 stycznia 2022 r. do KIF na adres mailowy biuro@kif.info.pl lub do jednej z zaproszonych organizacji, której przedstawiciele będą mogli zaprezentować je podczas spotkania konsultacyjnego.

Źródła: NRL, KIF

Przeczytaj także: Od 1 marca obowiązek szczepień dla pracowników ochrony zdrowia i studentów medycyny

Artykuł KIF: NFZ proponuje obniżenie wyceny fizjoterapii w obliczu wzrostu kosztów działalności i wysokiej inflacji pochodzi z serwisu Evereth News.