Depresja maskowana jest bardzo ciężką do wykrycia chorobą. Wynika to głównie z faktu, że symptomy wskazują na różne zaburzenia, nie tylko psychiczne, jak również dotyczą objawów chorób fizycznych.

Depresja najczęściej kojarzona jest z brakiem chęci do życia i podejmowania jakichkolwiek decyzji. Osoby z tą chorobą najczęściej wegetują, nie widząc sensu w swoim życiu. Jednak warto pamiętać, że depresja może mieć wiele twarzy. Aby postawić diagnozę, czy ktoś choruje na to schorzenie, pacjent musi udać się do specjalisty: psychologa lub psychiatry.

Kto jest narażony na depresję maskowaną?

Depresja maskowana, potocznie zwana jest „depresją bez depresji”, atypową, utajoną lub wegetatywną – liczba różnych nazw, wynika ze złożoności tej choroby. Najbardziej charakterystyczną jej cechą jest występowanie dolegliwości bólowych w obrębie jamy brzusznej, klatki piersiowej, głowy lub kończyn.

Szacuje się, że na tę odmianę depresji choruje trzykrotnie więcej osób niż na klasyczną depresję. Najczęściej na depresję maskowaną zapadają kobiety w wieku od 20 do 30 lat. Choroba ta dotyczy osób, które dążą do bycia najlepszym we wszystkim, co robią. Charakterystyczną cechą tych ludzi jest także nadodpowiedzialność. Są oni bardzo świadomi swoich obowiązków, zobowiązań, wyróżnia ich lojalność i fakt, że zawsze można na nich liczyć. Jednak osoby cierpiące na depresję maskującą bardzo rzadko wpuszczają kogoś do swojego życia.

Jak rozpoznać depresję maskowaną?

Z uwagi na złożony obraz kliniczny depresji maskowanej, jej diagnoza musi być poprzedzona niezbędnymi badaniami, które wykluczą chorobę somatyczną. Charakterystyczne jest to, że po konsultacjach, badaniach obrazowych i laboratoryjnych okazuje się, że stan fizyczny zdrowia nie odbiega od normy. Warto zauważyć, że depresja najczęściej przebiega naprzemiennie tzn. raz objawowo, a raz bezobjawowo. Remisja, w przypadku depresji maskowanej, np. trudności z zasypianiem, trwają kilka miesięcy, następnie ustępują i po pewnym czasie wracają do normalnego rytmu snu i czuwania.

Jakie mogą być objawy depresji maskowanej?

W literaturze naukowej objawy depresji nazywa się maskami depresji. Według prof. Janusza Heitzmana z Instytutu Psychiatrii i Neurologii w Warszawie wyróżnić można 5 takich masek:

• maski bólowe charakteryzujące się między innymi: bólem głowy, brzucha, klatki piersiowej, pleców, kończyn, narządów płciowych, a także różnego typu neuralgie, np. nerwu trójdzielnego czy nerwów międzyżebrowych;
• maski psychosomatyczne i wegetatywne dotyczą wszelkiego rodzaju sygnałów, które może wysyłać organizm: mrowienie ciała, dreszcze, zaburzenia funkcji seksualnych, zmiany cyklu miesiączkowego, nudności, zaparcia, biegunki, kolki, zespół niespokojnych nóg, zawroty głowy, zaburzenia widzenia;
• maski psychopatologiczne są charakterystyczne dla osób, które mają jakieś zaburzenia psychiczne, do takich należą: uczucie lęku, fobie, natręctwa np. kilkukrotne sprawdzanie czy drzwi są zamknięte;
• maski behawioralne, czyli zauważalne zmiany zachowania, w tym działania kompulsywne, patologiczne, nieracjonalne, ryzykowne, zastępcze, skłonność do hazardu, zakupoholizm, nadużywania alkoholu, papierosów i narkotyków;
• zaburzenia rytmu okołodobowego głównie problemy te związane są z zasypianiem, zbyt wczesnym albo późnym zasypianiem, płytkim snem, wykonywaniem rozmaitych czynności o nietypowych porach dnia.

Leczenie depresji maskowanej

Leczenie depresji maskowanej często przebiega dwutorowo: wymaga połączenia psychofarmakoterapii oraz psychoterapii. Leki, które stosuje się w leczeniu, najczęściej są dokładanie tymi samymi, które stosuje się w przypadku depresji klasycznej. Najczęściej stosuje się inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny, trójpierścienne oraz czteropierścienne leki przeciwdepresyjne. Zwiększenie stężenia serotoniny uważa się za kluczowe dla leczenia osób chorych na depresję. Warto pamiętać, że leki podawane podczas leczenia, nie mają potencjału uzależniającego. Psychoterapia polega na nauce radzenia sobie z emocjami. Co więcej lekarz uczy rozpoznawania sygnałów, które wysyła ciało. Elementem, który zawsze działa wspomagająco we wszelkich typach depresji jest utrzymywanie zdrowej, zbilansowanej diety oraz podejmowanie regularnej aktywności fizycznej, szczególnie na świeżym powietrzu.

Na efekty każdej terapii psychiatrycznej należy poczekać minimum 4 tygodnie, a niekiedy nawet dłużej.

Źródło: mp.pl, sychoterapiacotam.pl, upacjenta.pl, upacjenta.pl, psycholog-ms.pl