Krioterapia jest stosowana przeszło od 450 r. p.n.e. i ma korzystny wpływ na nasze zdrowie. Leczenie zimnem pomaga m.in. w łagodzeniu bólu, rozluźnieniu mięśni czy zwiększeniu wydolności układu sercowo-naczyniowego. Sprawdź, jakie są wskazania i przeciwskazania do krioterapii. 

Czym jest krioterapia?

Krioterapia nazywana jest leczeniem zimnem. Można wyróżnić dwa rodzaje: miejscową lub ogólnoustrojową. W przypadku krioterapii miejscowej najczęściej stosuje się okłady z lodu lub masaże lodem, a także urządzenie do kriokompresji. Co więcej, może przyjąć także formę nawiewu na określoną część ciała oziębionym powietrzem o temperaturze -25ºC, dwutlenku węgla (–70ºC), azotu (–176ºC).

Krioterapia ogólnoustrojowa obejmuje zanurzenie w zimnej lub lodowatej wodzie. Zabieg ten można również podzielić na konwekcyjny, krioterapię całego ciała lub części ciała. Do tego rodzaju krioterapii wykorzystuje się specjalne niewielkie pomieszczenie lub tubę, która osłania całe ciało pacjenta. Zabieg najczęściej trwa do 3 minut i wykorzystuje się temperatury niższe niż –100°C. Zabieg ten można również znaleźć pod nazwą kriostymulacją.

Krioterapia przebiega w dwóch etapach. W pierwszej fazie dochodzi do skurczu mięśni i naczyń krwionośnych, co powoduje spowolnienie przemiany materii oraz przepływu krwi. Drugi etap jest przeciwieństwem pierwszego. Dochodzi do wzrostu przepływu krwi i poszerzenia naczyń krwionośnych.

Zastosowania krioterapii

Krioterapia ma korzystny wpływ na organizm. Wspomaga wiele różnych procesów, takich jak:

• zmniejszenie stanu zapalnego,
• łagodzenie bólu,
• nasilenie regeneracji tkanek,
• rozluźnienie mięśni,
• poprawa funkcjonowania stawów,
• zwiększenie wydolności układu sercowo-naczyniowego,
• wspomaganie regeneracji powysiłkowej,
• wspomaganie utraty masy ciała,
• łagodzenie uczucia lęku,
• poprawa nastroju,
• zwiększenie odporności na stres,
• poprawa kondycji skóry.

Warto również zaznaczyć, że przy pomocy krioterapii można usunąć znamiona skórne. Zabieg ten przeprowadza się poprzez zamrożenie tkanki, która powoduje uszkodzenie lub martwicę znamiona, np. brodawek skórnych. Zabieg przeprowadza się po uprzedniej konsultacji z dermatologiem. Ponadto krioterapię wykorzystuje się także w leczeniu znamion nowotworowych, takich jak: guzy piersi, nerki, wątroby i przerzuty. Zamrożenie tkanki guza doprowadza do martwicy.

Kto może skierować na krioterapię?

Skierowanie na krioterapię może wystawić między innymi: neurolog, reumatolog, lekarz mający specjalizację rehabilitacji ruchowej, ortopeda lub dermatolog.

Warto również dodać, że istnieją wskazania do korzystania z krioterapii, do takich należą:

• choroby reumatyczne tkanek miękkich i tkanek łącznych,
• choroby zapalne narządu ruchu: reumatoidalne zapalenie stawów (RZS), zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa (ZZSK), zapalenie stawów o podłożu metabolicznym – dna moczanowa,
• choroby zwyrodnieniowe i wtórne zmiany zwyrodnieniowo zniekształcające stawy czy też kręgosłup oraz dyskopatia,
• stwardnienie rozsiane (SM),
• zespoły przeciążeniowe i pourazowe obrażenia narządu ruchu (stłuczenia, skręcenia, zwichnięcia, złamania),
• niedowłady i przykurcze spastyczne kończyn w wyniku schorzeń o podłożu neurologicznym i ortopedycznym,
• osteoporoza,
• łagodzenie i znoszenie objawów menopauzy jako odnowa biologiczna,
• stany zmęczenia psychicznego (stres),
• zespoły depresyjne i nerwicowe.

Należy pamiętać, że krioterapia może wiązać się z pewnymi powikłaniami, takimi jak: odmrożenia skóry, zaburzenia krążenia u pacjenta.

Przeciwskazania do krioterapii

Warto również zaznaczyć, że zabiegi krioterapii nie są dla wszystkich wskazane. Do przeciwskazań należą:

• nadwrażliwość na zimno,
• znaczne osłabienie,
• wyniszczenie organizmu,
• objawy Raynauda,
• choroby infekcyjne,
• zaawansowane zmiany miażdżycowe,
• niedokrwistość,
• zaburzenia rytmu serca,
• starszy wiek,
• ciężkie choroby serca i metaboliczne,
• choroby nowotworowe,
• niewydolność układu oddechowego,
• stany gorączkowe,
• zapalenie miedniczek nerkowych i pęcherza moczowego,
• niedoczynność tarczycy,
• zaawansowane ropno-zgorzelinowe zmiany kończyn,
• epilepsja,
• ciąża,
• zagrożenia zatorami,
• zakrzepy w układzie żylnym.

Źródło: luxmed.pl, emc-sa.pl