Jak twierdzą francuscy naukowcy, niedobór białek aktywowanych przez układ odporności może mieć kluczowe znaczenie w przebiegu COVID-19. O związku ciężkiego przebiegu zakażenia koronawirusa z niedoborem interferonu informowali już w maju naukowcy z Chin. Według nich, skojarzona terapia interferonem beta-1b (interferon występuje również jako lek), lopinawirem-rytonawirem i rybawiryną w leczeniu pacjentów z COVID-19 jest efektywniejsza od terapii bez interferonu.
Interferony, o których mowa mają możliwości ingerencji (ang. interfere) w proces replikacji wirusów wewnątrz komórek organizmu.
Ciężki przebieg zakażenia COVID-19 najczęściej ma charakter dwuetapowy. Początkowo zakażenie przebiega łagodnie lub w postaci umiarkowanej. Natomiast 9-12 dni od pierwszych objawów, dochodzi do pogorszenia stanu zdrowia. Wówczas u pacjenta występują takie objawy, jak zmętnienie obrazu płuc w tomografii komputerowej (CT), limfocytopenia, wysoki czas protrombinowy, a także rosnący poziomy D-dimerów.
– Ta dwufazowa ewolucja, charakteryzująca się dramatycznym wzrostem ilości reagentów ostrej fazy we krwi, sugeruje rozregulowaną reakcję zapalną gospodarza, co skutkuje brakiem równowagi między mediatorami pro i przeciwzapalnymi. Prowadzi to do akumulacji leukocytów w tkankach, powodując zespół ostrej niewydolności oddechowej (ARDS) – piszą francuscy naukowcy w swoim raporcie.
Co powoduje, że stan zdrowia pacjentów zakażonych koronawirusem nagle się pogarsza?
Według naukowców, „wspólnym mianownikiem” u najciężej chorych pacjentów był niedobór odpowiedzi interferonów typu I, którego przyczyną był brak interferonu beta oraz niska produkcja i aktywność interferonu alfa. Jak ustalili, czas i miejsce ekspozycji wirusa na interferon są czynnikami krytycznymi, które determinują przebieg COVID-19.
Związek pomiędzy niedoborem interferonu z ciężkim przebiegiem COVID-19 został już w maju zbadany przez naukowców z Chin. Jak wówczas poinformowali, skojarzona terapia interferonem beta-1b (interferon występuje również jako lek), lopinawirem-rytonawirem i rybawiryną w leczeniu pacjentów z COVID-19 jest efektywniejsza od terapii bez interferonu.
Randomizowane badanie kliniczne II fazy opierało się na wynikach leczenia dorosłych pacjentów, którzy byli hospitalizowani w sześciu szpitalach w Hongkongu. Zostali oni podzieleni na dwie grupy, z której część przez 14 dni dostawała połączony lopinawir, rytonawir i rybawirynę co 12 godzin oraz co drugi dzień interferon beta-1b. Natomiast pacjenci z grupy kontrolnej otrzymywali wyłącznie lopinawir i rytonawir.
– Przynajmniej połowa pacjentów z dodatkowym interferonem miała negatywny wynik testu na obecność koronawirusa już po siedmiu dniach, podczas gdy w grupie kontrolnej było to średnio 12 dni – powiedzieli naukowcy na łamach „The Lancet”.
Źródła: zdrowie.radiozet.pl, sciencemag.org, uk.reuters.com
Przeczytaj także: Zalety pozycji wertykalnych podczas porodu – rozmowa z położną
