Przedstawiciele zawodów medycznych, którzy wykazują objawy infekcji układu oddechowego, ale nie mieli potwierdzonego kontaktu z zarażonym pacjentem, zyskają kwalifikację do badań diagnostycznych w kierunku koronawirusa SARS-CoV-2 – zdecydował Główny Inspektorat Sanitarny.
Szybsza ścieżka diagnostyki
22 marca Główny Inspektorat Sanitarny opublikował rozszerzoną listę przypadków kwalifikujących się do badań diagnostycznych pod kątem zarażenia koronawirusem SARS-CoV-2. Badaniami od teraz mają być także objęci przedstawiciele zawodów medycznych (lekarze, pielęgniarki, ratownicy i inne zawody związane z medycyną), u których występują objawy infekcji oddechowej charakterystyczne dla zakażenia koronawirusem, ale którzy nie musieli mieć potwierdzonego kontaktu z osobą zakażoną.
Decyzja ta ma zwiększyć bezpieczeństwo personelu i pacjentów w placówkach medycznych. Wpłynie ona także na skrócenie czasu kwarantanny, która zakończy się po uzyskaniu wyniku testu.
Nowa definicja przypadku zakażenia
Główny Inspektorat Sanitarny przedstawił nową definicję przypadku na potrzeby nadzoru nad zakażeniami ludzi nowym koronawirusem SARS-CoV-2. Jest ona określana na podstawie trzech grup kryteriów – klinicznych, laboratoryjnych oraz epidemiologicznych.
Kryteria kliniczne
W obrębie tej kategorii kryteriów wyróżnia się dwa rodzaje przypadków.
Grupa A to pacjenci, u których wystąpi przynajmniej jeden z trzech objawów ostrej infekcji układu oddechowego (gorączka, kaszel, duszność). Kwalifikacja przypadku wymaga dodatkowego spełnienia kryterium epidemiologicznego.
Grupa B obejmuje pacjentów hospitalizowanych z objawami infekcji układu oddechowego o ciężkim przebiegu, co do której nie stwierdzono innej etiologii w pełni wyjaśniającej obraz kliniczny. Do tej grupy należą także pacjenci w nagłym stanie zagrożenia zdrowia lub życia z objawami niewydolności oddechowej. Przypadki z tej grupy nie wymagają spełnienia kryterium epidemiologicznego.
Kryteria laboratoryjne
W przypadku wykrycia kwasu nukleinowego SARS-CoV-2 z materiału klinicznego i potwierdzenia na podstawie badania molekularnego ukierunkowanego na inny obszar materiału genetycznego wirusa przypadek kwalifikuje się jako potwierdzone zarażenie.
Aby można było określić przypadek jako prawdopodobny, musi zostać spełnione przynajmniej jedno z dwóch kryteriów: dodatni wynik molekularnego testu w kierunku obecności koronawirusów lub niejednoznaczny wynik badania wykrywającego kwas nukleinowy SARS-CoV-2.
Kryteria epidemiologiczne
Klasyfikacja przypadku obejmuje każdą osobę, która w okresie 14 dni przed wystąpieniem objawów spełniała przynajmniej jedno z wymienionych kryteriów:
– przebywanie lub niedawny powrót z obszaru, w którym występuje transmisja COVID-19;
–bliski kontakt z osobą z prawdopodobnym lub potwierdzonym zakażeniem (wspólne zamieszkiwanie, bezpośredni kontakt fizyczny, bezpośredni kontakt bez zabezpieczenia z wydzielinami osoby chorej, przebywanie w bezpośredniej bliskości);
– opiekun osoby z potwierdzonym zakażeniem oraz personel medyczny sprawujący opiekę nad zarażonymi pacjentami i pracownicy laboratorium pracujący bezpośrednio z próbkami osób zarażonych COVID-19 bez odpowiedniego zabezpieczenia (także w przypadku uszkodzenia środków ochrony osobistej lub ich nieprawidłowego wykorzystania);
–kontakt na pokładzie samolotu i innych zbiorowych środków transportu (dwa miejsca w każdym kierunku od osoby zarażonej), osoby towarzyszące w podróży osobie zarażonej, personel pojazdu;
– czynni zawodowo przedstawiciele zawodów medycznych, mogący mieć kontakt z osobą zakażoną, podczas wykonywania obowiązków zawodowych, u których wystąpiły objawy infekcji układu oddechowego bez stwierdzenia innej etiologii w pełni wyjaśniającej obraz kliniczny.
Źródło: https://gis.gov.pl/
Przeczytaj także: Koronawirus w Polsce. Z jakimi problemami mierzy się system ochrony zdrowia? [WYWIAD]
